Edward Is Dedward - Emmy The Great

Farewell to Ed, for Ed is dead

The careless boy is laid to rest

A velvet floor to place his head

An empty bed, a wooden chest

Still beautiful in death

The moisture fogs my breath

Two hundred lowered eyes

A hundred mute goodbyes

I never thought your threats would come good

You never did what you said you would

Your mum and dad, they look so old

All huddled up in inky cloth

I’m not surprised, this room is cold

It’s empty too, it stinks of loss

I sat with Dan and drank some beer

We hadn’t spoken since last year

I took his hand, led him upstairs

Silently drew his body near

I couldn’t see, missed you so much

Missed you so much I had to fuck

Between your sheets, a childhood clean

The pillows painted with your dreams

I didn’t want to stop and think

How I should have said a thousand things

Yeah, but, hey, like we agreed, I will be brave

I will pour whiskey on your grave

Smoke cigarettes amongst the stones

Sprinkle champagne upon your bones

If burial restricts your view

I’ll bring the city here to you

I’ll pack the river and the clock

Wrap it into a picnic box

With golden bulbs and crystal mugs

My dancing heels will feel the mud

We’ll disco boogie 'til the dawn

I’ll teach this village how to mourn

A living room in future times

You’re just a face above my fire

A funeral sound, a distant chime

I’ll think of this and I will cry

Perhaps I’ll drop my task

The sound of shattered glass

Thought I’d forgot at last

Some things just never pass

Easy to say, hard to believe

There’ll come a day that I don’t grieve

Until the time my body leaves

I will regret that you don’t breathe

Afscheid van Ed, want Ed is dood

De zorgeloze jongen wordt te ruste gelegd

Een fluwelen vloer om zijn hoofd op te leggen

Een leeg bed, een houten kist

Nog steeds mooi in de dood

Het vocht beslaat mijn adem

Tweehonderd neergeslagen ogen

Honderd zwijgend afscheid

Ik had nooit gedacht dat je dreigementen goed zouden uitkomen

Je hebt nooit gedaan wat je zei dat je zou doen

Je vader en moeder, ze zien er zo oud uit

Allemaal ineengedoken in inktachtige stof

Het verbaast me niet, deze kamer is koud

Het is ook leeg, het stinkt naar verlies

Ik zat met Dan en dronk wat bier

We hadden elkaar sinds vorig jaar niet meer gesproken

Ik pakte zijn hand, leidde hem naar boven

Stilte trok zijn lichaam naderbij

Ik kon het niet zien, heb je zo gemist

Ik heb je zo gemist dat ik moest neuken

Tussen je lakens, een jeugdschoonmaak

De kussens beschilderd met jouw dromen

Ik wilde niet stoppen en nadenken

Hoe ik duizend dingen had moeten zeggen

Ja, maar, zoals we hadden afgesproken, ik zal moedig zijn

Ik zal whisky op je graf gieten

Sigaretten roken tussen de stenen

Strooi champagne op je botten

Als een begrafenis je zicht beperkt

Ik breng de stad naar je toe

Ik zal de rivier en de klok inpakken

Verpak het in een picknickdoos

Met gouden bollen en kristallen mokken

Mijn dansende hakken zullen de modder voelen

We zullen dansen tot de dageraad

Ik zal dit dorp leren rouwen

Een woonkamer in de toekomst

Je bent gewoon een gezicht boven mijn vuur

Een begrafenisgeluid, een verre klokkenspel

Ik zal hieraan denken en ik zal huilen

Misschien laat ik mijn taak vallen

Het geluid van gebroken glas

Dacht dat ik het eindelijk was vergeten

Sommige dingen gaan gewoon nooit voorbij

Makkelijk gezegd, moeilijk te geloven

Er komt een dag dat ik niet treur

Tot het moment dat mijn lichaam vertrekt

Het spijt me dat je niet ademt