The Man He Was - Emitt Rhodes

In a village in the woods, they plant a tree for every newborn babe

So they sowed the seed for a child named John and they watched it day by day

The tree, it grew in a very strange way, as twisted as a knot

And the child, he grew in the very same way and never would his parents have

thought

The lad was bright and he learned to read as well as he could talk

But his limbs were as twisted as the tree and never would he walk

People would come to stop and stare and you could hear them say

«It doesn’t seem to me to be quite fair,» and then be on their way

Sing a song of joy, lift your hearts in song

For a newborn boy, for a life that’s long

For a life that’s long

Now he loved the tree even though it was as twisted as himself

For somewhere deep inside his soul, he thought of nothing else

And the boy he grew, did the best he can, but his limbs remained the same

Well, whoever listens who will understand someone who is lame

Some came to cry, some came to laugh the day he passed away

He’s really not dead, he’s just taking a nap, I heard somebody say

I can’t explain, but the tree had died, it withered without love

But a stump remains to remind you of the man that he was

Sing a song of death, sing a song of peace

Sing a song of rest and a song of relief

Till the end of time

Till the end of time

Till the end of time

In een dorp in het bos planten ze een boom voor elke pasgeboren baby

Dus zaaiden ze het zaadje voor een kind genaamd John en ze keken er elke dag naar uit

De boom, hij groeide op een heel vreemde manier, zo verdraaid als een knoop

En het kind, hij groeide op dezelfde manier op en dat zouden zijn ouders nooit hebben gedaan

gedachte

De jongen was slim en hij leerde zo goed lezen als hij kon praten

Maar zijn ledematen waren zo verdraaid als de boom en hij zou nooit lopen

Mensen zouden komen stoppen en staren en je kon ze horen zeggen:

«Het lijkt me niet helemaal eerlijk» en gaan dan op weg

Zing een lied van vreugde, hef je hart op in lied

Voor een pasgeboren jongen, voor een lang leven

Voor een lang leven

Nu hield hij van de boom, ook al was hij net zo verdraaid als hijzelf

Want ergens diep in zijn ziel dacht hij aan niets anders

En de jongen die hij opgroeide, deed zijn best, maar zijn ledematen bleven hetzelfde

Nou, wie luistert die begrijpt iemand die kreupel is

Sommigen kwamen om te huilen, sommigen kwamen om te lachen op de dag dat hij stierf

Hij is echt niet dood, hij doet gewoon een dutje, hoorde ik iemand zeggen

Ik kan het niet uitleggen, maar de boom was gestorven, hij verdorde zonder liefde

Maar er blijft een stomp over om je te herinneren aan de man die hij was

Zing een doodslied, zing een vredeslied

Zing een lied van rust en een lied van opluchting

Tot aan het einde der tijden

Tot aan het einde der tijden

Tot aan het einde der tijden