Encre - Emilie Simon

Avant de salir même sans le vouloir

Ce qui pourrait être un amour sans fard

Je t'écris cette lettre à l’encre de mon être

Je voulais te dire que rien ne nous sépare

Ni ces pantins de cire, ni notre peur du noir

Je t'écris cette lettre à l’encre de mon être

Je voulais te dire que j’aime tes blessures

Que tu me fais sourire qu’avec toi je respire

Je t'écris cette lettre à l’encre de mon être

Avant de brandir ce trop vieil étendard

Avant de devenir des phénomènes de foire

Je t'écris cette lettre à l’encre de mon être

Caché dans cette trame tu trouveras mon âme

Alvorens te vervuilen, zelfs zonder het te willen

Wat zou onverbloemde liefde kunnen zijn?

Ik schrijf deze brief aan jou in de inkt van mijn wezen

Ik wilde je vertellen dat niets ons scheidt

Noch deze wassen poppen, noch onze angst voor het donker

Ik schrijf deze brief aan jou in de inkt van mijn wezen

Ik wilde je zeggen dat ik van je wonden hou

Dat je me aan het lachen maakt, dat ik met jou adem

Ik schrijf deze brief aan jou in de inkt van mijn wezen

Voordat we deze te oude banner omhoog brengen

Voordat je eerlijke freaks wordt

Ik schrijf deze brief aan jou in de inkt van mijn wezen

Verborgen in dit web vind je mijn ziel