En Cendres - Emilie Simon

Je ne suis qu’une forme aux contours incertains

Avec un regard morne un tantinet hautain

J’avance à l’aveuglette et je suis mal lunée

Une pièce sans fenêtre avec vue sur mes pieds

À force de malentendus je suis malentendant

Et c’est déjà-vus me rendent malveillant

Je ne fume plus mais je pars en cendres

Combien de temps me faudra-t-il encore t’attendre

Je l’entends bien souvent le soir murmurer

Prendre à témoin le silence des murs abîmés

Il leur promet du beau mais il se sent bien laid

En face de sa photo sur la table de chevet

À force de malentendus je suis malentendant

Et c’est déjà-vus me rendent malveillant

Je ne fume plus mais je pars en cendres

Combien de temps me faudra-t-il encore t’attendre

Je ne fume plus mais je pars en cendres

Ik ben gewoon een vorm met onzekere contouren

Met een doffe blik een tikkeltje hooghartig

Ik loop blind en ik ben in een slecht humeur

Een kamer zonder ramen met uitzicht op mijn voeten

Door misverstanden ben ik slechthorend

En déja vu maakt me gemeen

Ik rook niet meer maar ik ga in de as

Hoe lang moet ik nog op je wachten

Ik hoor hem vaak fluisteren 's nachts

Wees getuige van de stilte van de beschadigde muren

Hij belooft ze goede dingen, maar hij voelt zich zo lelijk

Voor zijn foto op het nachtkastje

Door misverstanden ben ik slechthorend

En déja vu maakt me gemeen

Ik rook niet meer maar ik ga in de as

Hoe lang moet ik nog op je wachten

Ik rook niet meer maar ik ga in de as