Beatrix Runs - Elizaveta Khripounova

Beatrix runs because she knows

that her heart beats like a vagabond’s

Breathing hard and looking back —

her past is breathing down her neck.

Up the hill, through gate

Cross a bridge

Oh, it is taking her away.

Mom and Dad are fast asleep

and the sunrise creeping down the street

Wake up soon, but there’s no note

She is gone, she’s taken by the road

a little girl in a dress

like a ghost, swallowed by the mist.

Don’t tell me how to live my life

or tell me how to be alive

Mama dear, Daddy dear

You know I’ll be alright

Of all those lessons you could teach

you failed to practice what you preach

Mama dear, Daddy dear

I don’t belong to you

I’m headed for the night.

Beatrix runs because she feels

there’s a mire sucking at her heels

a prom queen dress, a waiting mould

and good girls do what they’ve been told

Up ahead there’s a flash —

It is dawn — and she is gone.

Don’t tell me how to live my life

or tell me how to be alive

Mama dear, Daddy dear

You know I’ll be alright

Of all those lessons you could teach

you failed to practice what you preach

Mama dear, Daddy dear

I’m leaving at first light.

And all those plans you made for me

the daughter I will never be

the soccer shoes and magazines

I’m leaving them behind

Those pictures hanging on the wall

are telling me it’s all my fault

But I can hear another voice

that’s calling me away, away

Away.

Don’t tell me how to live my life

or tell me how to feel alive

Mama dear, Daddy dear

you know I’ll be alright

The road is waiting in the haze

the peaks and valleys of my days

and all I know is

wherever I, where I may go

I’ll be alright —

I’m headed for the night.

Beatrix rent omdat ze het weet

dat haar hart klopt als dat van een zwerver

Hard ademen en terugkijken —

haar verleden ademt in haar nek.

De heuvel op, door de poort

Een brug oversteken

Oh, het neemt haar mee.

Papa en mama slapen diep

en de zonsopgang die door de straat kruipt

Word snel wakker, maar er is geen briefje

Ze is weg, ze is langs de weg genomen

een klein meisje in een jurk

als een geest, opgeslokt door de mist.

Vertel me niet hoe ik mijn leven moet leven

of vertel me hoe ik moet leven

Lieve mama, lieve papa

Je weet dat het goed met me gaat

Van al die lessen die je zou kunnen geven

je hebt gefaald om te doen wat je predikt

Lieve mama, lieve papa

Ik hoor niet bij jou

Ik ben op weg naar de nacht.

Beatrix rent omdat ze voelt

er zuigt een slijk op haar hielen

een galajurk, een wachtende mal

en brave meisjes doen wat ze is opgedragen

Verderop is er een flits —

Het is dageraad - en ze is weg.

Vertel me niet hoe ik mijn leven moet leven

of vertel me hoe ik moet leven

Lieve mama, lieve papa

Je weet dat het goed met me gaat

Van al die lessen die je zou kunnen geven

je hebt gefaald om te doen wat je predikt

Lieve mama, lieve papa

Ik vertrek bij het eerste licht.

En al die plannen die je voor mij hebt gemaakt

de dochter die ik nooit zal zijn

de voetbalschoenen en tijdschriften

Ik laat ze achter

Die foto's die aan de muur hangen

vertellen me dat het allemaal mijn schuld is

Maar ik hoor een andere stem

dat roept me weg, weg

Weg.

Vertel me niet hoe ik mijn leven moet leven

of vertel me hoe ik me levend voel

Lieve mama, lieve papa

je weet dat het goed komt met me

De weg wacht in de nevel

de toppen en dalen van mijn dagen

en alles wat ik weet is

waar ik ook ben, waar ik ook heen ga

Het komt goed —

Ik ben op weg naar de nacht.