Je rassemblais tes membres - Elend

Lorsque j’arrivai sur la rive du fleuve,

Je vis les cygnes morts et

Je sus que nous approchions des Enfers

A droite une source, près d’elle un cyprès blanc.

J'écoutai le murmure du temps

Et arrachai à l’espace un instant

Le lieu d’où ne sourd nulle vie.

Le fleuve est un lac, une mer immobile

Don’t mes pensées se font l'écume

Je suis la mer sur laquelle je vogue

Je suis l’océan et le ciel étoilé

Je suis la mer que j’abîme.

Mes veines-un torrent,

Mes membres-une forêt,

Ma chair-une écorce

Qui cache le coeur sombre de la mort.

Le temple est détruit et le dieu ne parle plus.

Alors je fus pris de vertige.

Je cherchais tes restes et rassemblais tes membres,

Lorsque les pleureuses furent prises de terreur à la vue des serpents,

Innombrables,

Qui encerclaient ton torse

Comme des ramaux-ils vivaient d’une vie autre que la leur.

J’en recueillis un au creux de la main et lui montrait le soleil.

Il se figea et resplendit d’or.

D'étranges échos nous parvenaient des Enfers

Je fis offrande à Perséphone de cette veine pleine d’un sang si noble

Et j’entendis le chant de la terre.

Elle m’accueillit dans le séjour des Ombres.

When I reached the bank of the river,

I saw the dead swans and

I knew that we were approaching the infernal regions.

A well on the right, a white cypress nearby.

I listened to the whispers of time

And for one moment I tore from space

The sphere from which no life emanates.

The river is a lake,

A motionless sea

Of which my thoughts are made spray.

I am the sea on which I sail,

I am the ocean and the starry sky,

I am the sea that I profane, the sea where I founder.

My veins a torrent,

My limbs a forest,

My flesh the bark of a tree

Which conceals the dark heart of death.

The temple is destroyed and the god speaks no more.

Then I was seized with anguish.

I searched for your remains and gathered your limbs, when the wailers were

gripped by terror at the sight of the snakes, innumerable,

Which encircled your chest

Like branches they lived a life other than their own.

I held one in the palm of my hand and showed it the sun.

It froze and threw golden sparks.

Strange echoes reached us from Hell.

I made an offering to Persephone of this vein filled with noble blood

And I heard the song of the earth.

She welcomed me to the abode of shadows.

Toen ik aan de oever van de rivier kwam,

Ik zag de dode zwanen en

Ik wist dat we de hel naderden

Rechts een bron, dichtbij een witte cipres.

Ik luisterde naar het gefluister van de tijd

En scheurde even de ruimte weg

De plek waar geen leven uit voortkomt.

De rivier is een meer, een stille zee

Zijn mijn gedachten niet aan het schuimen?

Ik ben de zee waarop ik vaar

Ik ben de oceaan en de sterrenhemel

Ik ben de zee die ik verwen.

Mijn aderen-een torrent,

Mijn ledematen - een bos,

Mijn vlees-een blaf

Die het donkere hart van de dood verbergt.

De tempel is verwoest en de god spreekt niet meer.

Toen werd ik duizelig.

Ik was op zoek naar je stoffelijk overschot en verzamelde je ledematen,

Toen de rouwenden doodsbang waren bij het zien van slangen,

talloze,

die je borst omgaf

Als twijgen leefden ze een ander leven dan hun eigen leven.

Ik pakte er een in mijn hand en liet hem aan de zon zien.

Het bevroor en glansde van goud.

Vreemde echo's kwamen tot ons uit de onderwereld

Ik heb een offer gebracht aan Persephone van deze ader vol van zo'n nobel bloed

En ik hoorde het lied van de aarde.

Ze verwelkomde me in de Hall of Shadows.

Toen ik de oever van de rivier bereikte,

Ik zag de dode zwanen en

Ik weet dat we de helse streken naderden.

Rechts een waterput, vlakbij een witte cipres.

Ik luisterde naar het gefluister van de tijd

En voor één moment scheurde ik uit de ruimte

De sfeer waaruit geen leven voortkomt.

De rivier is een meer,

Een roerloze zee

Waarvan mijn gedachten zijn gemaakt spray.

Ik ben de zee waarop ik vaar,

Ik ben de oceaan en de sterrenhemel,

Ik ben de zee die ik ontheilig, de zee waar ik stichter ben.

Mijn aderen een stroom,

Mijn ledematen een bos,

Mijn vlees de schors van een boom

Die het donkere hart van de dood verbergt.

De tempel is verwoest en de god spreekt niet meer.

Toen werd ik overvallen door angst.

Ik zocht naar je stoffelijk overschot en verzamelde je ledematen, toen de jammeraars waren...

gegrepen door angst bij het zien van de slangen, ontelbare,

Die om je borst cirkelden

Als takken leefden ze een ander leven dan hun eigen leven.

Ik hield er een in de palm van mijn hand en liet hem de zon zien.

Het bevroor en gooide gouden vonken.

Vreemde echo's bereikten ons vanuit de hel.

Ik heb een offer gebracht aan Persephone van deze ader gevuld met edel bloed

En ik hoor het lied van de aarde.

Ze verwelkomde me in de verblijfplaats van schaduwen.