Dancing Under The Closed Eyes Of Paradise - Elend

O mortis secretum, ubi finis nervorum?

O funeris algor, ubi sonus somniorum?

The insane wine of the night misled my soul

At the confluence of dream and of pain…

We dance under the closed eyes of paradise,

And our eyes tear the insane space

of the light.

Saltemus sub oculis coniventibus paradisi!

The voilence of the winter moon

spreads a mantle

Of cold icy pain over my petrified landscape.

Seized by the freezing frosts

of the diabolic winter,

Our hearts breathe the winds of sadness.

Saliamus, saliamus aeterno,

Saltemus, saltatum mortis!

Saliamus, saliamus!

But what is in my heart can only be read

by the winds

That gathered my words of pain.

The veil of the nigth falls at your feet

Revealing the views of the fiery sky.

Kyrie eleison.

The gentle sapphirian night wrapped me in its maternal warmth

And her hair, studded with stars,

had a scent of sensuality

As I lay embraced in her sweet caress.

How tender is the nigth

in her amorous delights.

Where are the flowers I gave you, my love?

The amaranth, the rose and the lily.

Buried within the glacial vault

of my thoughts,

Take from me this fading breath,

Enfold me in your veil of darkness

To celebrate the reign of black eternal night.

And in the snows, glittering

in the cold fragile moonlight,

Appeared the incandescent flowers…

The blood of angels,

Said one of our round.

Our blood.

We dance…

…and the blowing of the winds is our only music,

We dance.

O mortis secretum, ubi finis nervorum?

O funeris algor, ubi sonus somniorum?

De krankzinnige wijn van de nacht heeft mijn ziel misleid

Op de samenvloeiing van droom en pijn...

We dansen onder de gesloten ogen van het paradijs,

En onze ogen scheuren de krankzinnige ruimte

van het licht.

Saltemus sub oculis coniventibus paradisi!

Het geweld van de wintermaan

spreidt een mantel uit

Van koude ijzige pijn over mijn versteende landschap.

Gegrepen door de vrieskou

van de duivelse winter,

Onze harten ademen de wind van verdriet.

saliamus, saliamus aeterno,

Saltemus, saltatum mortis!

Salima, Salima!

Maar wat in mijn hart zit, kan alleen worden gelezen

door de wind

Dat verzamelde mijn woorden van pijn.

De sluier van de nacht valt aan je voeten

Het onthullen van het uitzicht op de vurige lucht.

Kyrie eleison.

De zachte saffiernacht hulde me in zijn moederlijke warmte

En haar haar, bezaaid met sterren,

had een geur van sensualiteit

Terwijl ik omhelsd lag in haar zoete streling.

Hoe mals is de nacht

in haar amoureuze geneugten.

Waar zijn de bloemen die ik je heb gegeven, mijn liefste?

De amarant, de roos en de lelie.

Begraven in het gletsjergewelf

van mijn gedachten,

Neem van mij deze afnemende adem,

Omhul me in je sluier van duisternis

Om de heerschappij van de zwarte eeuwige nacht te vieren.

En in de sneeuw, glinsterend

in het koude, fragiele maanlicht,

Verscheen de gloeiende bloemen...

Het bloed van engelen,

Zei een van onze ronde.

Ons bloed.

We dansen…

...en het waaien van de wind is onze enige muziek,

We dansen.