A World in Their Screams - Elend

Le soleil-guerre est au plus haut

Je crains les ténèbres qui viennent

La nuit dernière, alors que ton corps se consumait

Il y avait un monde dans tes cris

Amour, je sculpte ton visage dans la pénombre du souvenir

Et cours vers la plus haute ruine

Des cris proviennent de Son monument —

Ce temple où l’ombre seule est notre guide

(La cruauté du peuple y trouve à s’exercer sans mesure.)

Malheur !

Malheur aux hommes de bien

Car ils seront les esclaves d’esclaves

Leur corps tombera le premier

Et leur nom sera calomnié

Courage !

Résistance !

Mon corps est une corde qui vibre entre deux royaumes:

Étrange harmonie qui ne glorifie aucun monde et qui ne laisse pas de nier le

geste qui la fait naître

La corde est une ligne, la ligne est un fleuve —

Le fleuve infini des morts

L’Hermès infernal attend la moisson;

le champ est en feu

L’incendie progresse

De zonneoorlog is op zijn hoogst

Ik vrees de komende duisternis

Gisteravond toen je lichaam wegbrandde

Er was een wereld in je geschreeuw

Liefs, ik kerf je gezicht in de duisternis van de herinnering

En ren naar de hoogste ruïne

Uit Zijn monument komen kreten -

Deze tempel waar alleen de schaduw onze gids is

(De wreedheid van het volk wordt daar zonder mate uitgeoefend.)

Tegenslag !

Wee de goede mannen

Want zij zullen de slaven van slaven zijn

Hun lichamen zullen eerst vallen

En hun naam zal worden belasterd

Moed !

Weerstand !

Mijn lichaam is een snaar die trilt tussen twee rijken:

Vreemde harmonie die geen enkele wereld verheerlijkt en die niet nalaat de

gebaar dat het voortbrengt

Het touw is een lijn, de lijn is een rivier -

De eindeloze rivier van de doden

De helse Hermes wacht op de oogst;

het veld staat in brand

Het vuur vordert