Pamiętniku - The Returners, Eldo

Yo, tu Leszek.

Dobry wieczór pamiętniku

Dawno nie pisałem, poczekaj skręcę kilka spliffów

Otworzę okno I wygonię kota na dwór

Tylko ja I Ty, podzielimy tę noc pół na pół

Mam złą jesień przyjacielu to nie żal

Tak już jest, wiem, psychikę hartowałem jak stal

Spokój zaginiony, jak Graal, iluzja

Dni znikają, świat przez szybę zza biurka

Drogi pamiętniku wiesz, że to nie skarga

To wymiana, litera za każde tik tak z zegarka

Tatuaż z emocji wypalany lutownicą niech boli

Warszawskie Antki nie krzyczą

I nawet jeśli to wzmacnia szkielet

Wzmacnia, ale też spala w proch cząstkę Ciebie

Za dużo toksyn jakbym kąpał się w kwasie

Nie chcę pluć jadem I stalówki maczać w kwasie

Drogi pamiętniku, teraz chwila o rapie

Jedna metafora, panczlajn na tysiąc trafień

Jeśli emeryci są zmęczeni — zróbcie przerwę

Za mało wodzów, za wielu Indian chce grać na bębnie

Usiądź na ławce, popij Gatorade’m

Stawiaj znaczki na kartce I połącz słowa z werblem

Rap uczeń, student I aktywista

Raper głupek, raper prostak, raper faszysta

Kurwa, pamiętniku, o co biega?

Wiem, maraton jest fajny, ale nie każdy musi biegać

Nie wszyscy powinni zejść z drzewa

Stuhr kłamiesz ziom, od dzisiaj nie każdy może śpiewać

Wkurwiony Paganini przebacz

Ale wiesz pamiętniku, że gdy kochasz to tak trzeba

Ortodoksja, bo dałbym się pokroić za rap

Riposta dla tych, którzy szczają z dumy na rap

Za wiele ego, jakbyśmy nie byli jednością

Mam dość tego, zabijam debili świeżością

Mam dość agresji, zamachów na wizerunek

Na kulturę, której główny imperatyw to szacunek

ES Zet A Ce U eN E Ka — jeśli nie znasz znaczenia, to ziom w złą grę grasz

Partaczysz, kozaczysz, ja przyglądam się tym skokom

I rozumiem to — poprzeczkę ustawiłem tak wysoko

Za wielu architektów — mało budowniczych

Za mało fanów — otaczają nas sami krytycy

Za wielu profesorów — studenci poszli w las

Za wiele sporów — za mało dobrych utworów

Drogi pamiętniku, daj mi jeszcze chwilę

To dla mnie ważne, to płynie w każdej mojej żyle

Mówię rapem, myślę rapem

Myśli łapię I przelewam je na papier

Taki świat kiedyś sobie wyśniłem

I każde «bla bla», to tylko «bla bla»

Bo gdy Bóg jest Twoim ochroniarzem, to oszukasz diabła

Więc po ulicach chodzę jak nieśmiertelny

Jak miasto, semper fidelis — zawsze wierny

Miasto, wiesz pamiętniku, ja zabiorę Cię nad Wisłę

Będziemy pić, palić, gadać, wspominać, myśleć

To już inne dni, inny ja, inna Warszawa

Bez niej, jeśli nie ona o niej opowiada

Biła się pamiętniku, ja patrzyłem z bliska

To boli, lecz to obowiązek stać obok I wytrwać

Lekarze mówią - może odejść, różne rzeczy mówią

Może je stracić, bo trwało przecież tak długo, życie

Łapie się ostatnich chwil, jest gotowa

Lecz widzę, że zamiast iść wolałaby je przejść od nowa

Użyła go więc co?

Starczy, finisz, meta

Wiem pamiętniku tak jest, ale ból to nie detal

Nie pytaj o nią, kiedyś wyjmę z szuflady

Historię o aniołach w czasach zagłady

Aniołach z Warszawy, sile ducha I dumy

Namiętnościach I wierze, która kruszyła w proch mury

Pamięć pamiętniku, przechowuje relikwię

Pamięć o przewodniku po mieście, małej ojczyźnie

Mówiła myśl, szanuj matkę, spełniaj marzenia

Kochaj życie jak wariat, wal w pysk jeśli trzeba

Podpal świat dla tej jednej — spal w cholerę

Słuchaj serca — dni na ziemi nie mamy za wiele

Mógłbym tak długo, pamiętniku

Nie mam słów tyle, nie ma dni tyle, tyle kartek w notatniku

Aleja Róż pamiętam, będę tam, słowo

Z nią, bandą małych gałganów żyjąc morowo

Z biglem, stołeczne Antki z dobrej szkoły

Pamiętniku nie ma mowy, nie zawracaj pan głowy

I tak to działa, wspomnienia to działa

Strzał - padam w gruzy, na zawsze rana

Chociaż doświadczenie ponoć uczy, pamiętniku

Los kuje, ja czasem się zastanawiam

Czy wstanę kiedy znów padam

Od losu pstryczek w nos, od życzliwych rada:

«Będzie dobrze» — weź spierdalaj… weź idź z naiwnym pogadaj

Git, życie jest, starczy nie wymagam

Biorę - dziękuję, I dalej się zastanawiam

Ból plus sny na jawie, dziwna kombinacja

Aktor tysiąca ról, szatan dziś kąpie mnie w atrakcjach

Tysiące słów, na ramieniu Dżibril

Noc spokoju, pamiętniku, noc pamięci I modlitwy

On na skrzydłach, przez miasto razem

Sypiąc słowa wam do snów w postaci marzeń

Doktor Strange Parias ale też super bohater

Wyrzutek, ideowiec, co nagi stoi przed światem

Yo, tu Parker choć nie Peter, ja tkam sieć z liter, żyję w chmurach choć to

parter

Słowa, czas, barter, pół serio, pół żartem

Pół na pół z bitem, wódka, sok, pół na pół, boom, boom takie życie

Pamiętniku, wiesz wszystko, świat jest dziwny

Czasem nie wierzę, usprawiedliwienia dla naiwnych

Nie kumam, wolno więcej jeśli tylko coś umiesz

Pierś medali chuja warta gdy masz pusto w rozumie

13-latka, zamknij pysk, przyjmij fakty

Za rękę z nią można ale chodzić na huśtawki

Zatruwasz jej czystość sobą, będzie miała potem

Dreszcze gdy mężczyzna choć przejdzie obok

Miej świadomość, mówimy o dziecku do diabła

Nie żądam linczu ale obrońcy idźcie do diabła

Smutna prawda, New Age propaganda

Wysiadam pamiętniku po wybojach moralności jazda!

To nie dla mnie pamiętniku, urodziłem się za mały

Ślepy niemal kaleki, kilo 700 wagi

Może dlatego nie kumam, nie pasuję I drażnię

Nie wiem jak się poruszać I mam jedynie wyobraźnię

Nie skarżę losu, to nie obojętność

Wygrywam, mam trochę sosu, umiem w chwili dostrzec piękno

Wierzę w to, że serce się nie myli

Nazwij to jak chcesz, wyśmiej, ja wyśmieję twój pesymizm

Wiara to skarb, bez wiary wola jest jedynie potencjałem

Niewypałem, skarbem w magazynie

Prawda, wielu się boi, chce się schować

Też lubię marzenia, nie chcę uciec w złudzenia

Zmieniać się, pracować, bić w stal rozgrzaną

Zanim dom z kamienia, dać jej ten zbudowany z ramion

Życie — pamiętniku, wciąż jestem fanem

Solo Dolo jak Kid Cudi w zimnym łóżku nad ranem

Hé, dit is Leszek.

Goedenavond dagboek

Ik heb lang niet geschreven, wacht ik neem een ​​paar spliffs

Ik zal het raam openen en de kat naar buiten rijden

Alleen ik en jij, we splitsen deze nacht half en half

Ik heb een slechte herfst, mijn vriend, ik heb er geen spijt van

Zo is het, ik weet het, ik heb mijn psyche gehard als staal

Een verloren vrede, zoals de Graal, een illusie

Dagen verdwijnen, de wereld door het glas van achter het bureau

Lief dagboek, je weet dat het geen klacht is

Het is een uitwisseling, een brief voor elke tik van het horloge

Tattoo met emoties verbrand met een soldeerbout laat het pijn doen

Warschau Antki schreeuw niet

En zelfs als het het skelet versterkt

Het versterkt, maar verbrandt ook een deel van je tot stof

Te veel gifstoffen zoals zuurbaden

Ik wil geen gif spuwen en de penpunten in zuur dopen

Lief dagboek, nu even over rap

Eén metafoor, slapstick elke duizend hits

Als gepensioneerden moe zijn - neem een ​​pauze

Te weinig leiders, te veel Indiërs willen drummen

Ga op de bank zitten, drink Gatorade

Zet stempels op het stuk papier en verbind de woorden met de snaredrum

Rapstudent, student en activist

Een dwaze rapper, een simpele rapper, een fascistische rapper

Wat gebeurt er verdomme in het dagboek?

Ik weet dat een marathon leuk is, maar niet iedereen hoeft te rennen

Niet iedereen zou uit de boom moeten komen

Stuhr, je liegt, man, vanaf vandaag kan niet iedereen zingen

Paganini boos, vergeef me

Maar je weet in je dagboek dat als je liefhebt, je moet

Orthodoxie, omdat ik zou worden gesneden om te rappen

Riposte voor degenen die trots zijn op rap

Te veel ego alsof we niet één zijn

Ik ben dit zat, ik dood idioten met frisheid

Ik heb genoeg van agressie, aanvallen op mijn imago

Voor een cultuur waarvan de belangrijkste eis respect is

ES Zet A Ce U eN E Ka - als je de betekenis niet kent, homie, je speelt het verkeerde spel

Je pist, je stoot, ik kijk naar deze sprongen

En ik begrijp dat - ik leg de lat zo hoog

Te veel architecten - weinig bouwers

Te weinig fans - de critici omringen ons

Te veel professoren - studenten gingen het bos in

Te veel meningsverschillen - niet genoeg goede nummers

Lief dagboek, geef me nog even

Het is belangrijk voor mij, het stroomt door elke ader

Ik spreek rap, ik denk rap

Ik vang gedachten en zet ze op papier

Ik heb ooit zo'n wereld gedroomd

En elke "blah blah" is gewoon "blah blah"

Want als God je lijfwacht is, bedrieg je de duivel

Dus ik loop door de straten als een onsterfelijke

Als een stad, semper fidelis - altijd trouw

De stad, je weet wel in het dagboek, ik neem je mee naar de rivier de Wisla

We zullen drinken, roken, praten, onthouden, denken

Dit zijn andere dagen, anders ik, ander Warschau

Zonder haar, anders heeft ze het over haar

Ze vocht tegen het dagboek, ik keek goed

Het doet pijn, maar het is een plicht om stand te houden en door te zetten

Dokters zeggen - het kan weggaan, zeggen verschillende dingen

Hij kan ze verliezen, want het was tenslotte zo lang, het leven

Ze haalt de laatste momenten in, ze is er klaar voor

Maar ik zie dat ze in plaats van te gaan, het liever helemaal opnieuw zou doormaken

Dus wat gebruikte ze?

Genoeg, klaar, klaar

Ik weet dat het zo in het dagboek staat, maar pijn is geen detail

Vraag er niet om, ik zal het een keer uit de la halen

Een verhaal over engelen ten tijde van uitroeiing

Engelen uit Warschau, kracht van geest en trots

Passies en geloof die muren verpletterden

De herinnering aan het dagboek, bewaart het relikwie

Herinnerend aan een stadsgids, een klein vaderland

De gedachte zei, respecteer je moeder, maak je dromen waar

Houd van het leven als een gek, sla je mond als het moet

Zet de wereld in vuur en vlam voor die ene - brand tot de hel

Luister naar je hart - we hebben niet veel dagen op aarde

Ik zou zo lang kunnen duren, dagboek

Ik heb niet zoveel woorden, er zijn niet zoveel dagen, zoveel pagina's in een notitieboekje

Aleja Róż Ik herinner het me, ik zal er zijn, word

Met haar, een stel kleine boefjes die een leven van doodsangst leiden

Met oordopjes, Antki van een goede school in Warschau

Geen manier in het dagboek, doe geen moeite

En zo werkt het, herinneringen werken

Schot - ik val in puin, voor altijd gewond

Hoewel wordt gezegd dat ervaring leert, is het dagboek

Het lot drijft me, soms vraag ik me af

Zal ik opstaan ​​als ik weer val?

Van het lot een knoop op de neus, van goedhartig advies:

«Het komt wel goed» - verdomme ... ga praten met de naïeve

Git, er is leven, ik heb niet genoeg nodig

Ik neem - bedankt, en blijf denken

Pijn plus dagdromen, een vreemde combinatie

Acteur met duizend rollen, Satan baadt me vandaag in attracties

Duizenden woorden, op de schouder van Jibril

Een nacht van vrede, een dagboek, een nacht van herinnering en gebed

Hij is op de vleugels, samen door de stad

Woorden in je dromen strooien in de vorm van dromen

Doctor Strange Paris maar ook een superheld

Een verschoppeling, een idealist die naakt voor de wereld staat

Yo, dit is Parker maar niet Peter, ik weef een web van letters, ik leef in de wolken hoewel dit

begane grond

Woorden, tijd, ruilhandel, half serieus, half grapje

Half en half beat, wodka, juice, half and half, boem, boem dat is het leven

Dagboek, je weet alles, de wereld is vreemd

Soms geloof ik geen excuses voor de naïeve

Ik snap het niet, je kunt meer doen als je iets weet

Een kist met medailles die een lul waard is als je leeg bent van je geest

13-jarige, hou je mond, neem de feiten

Je kunt echter met de hand op schommels gaan

Je vergiftigt haar puurheid met jezelf, ze zal zweten

Rillingen als de man voorbij loopt

Let op, we hebben het over een baby naar de hel

Ik eis geen lynch, maar verdedigers gaan naar de hel

Trieste waarheid, New Age propaganda

Ik stap uit het dagboek na de hobbels van moraliteit rijden!

Dit is geen dagboek voor mij, ik ben te klein geboren

Blind bijna kreupel, 700 kilo zwaar

Misschien dat ik het daarom niet snap, ik pas niet en irriteer me

Ik weet niet hoe ik moet bewegen en alles wat ik heb is mijn verbeelding

Ik klaag niet over het lot, het is geen onverschilligheid

Ik win, ik heb wat saus, ik kan schoonheid in een oogwenk zien

Ik geloof dat het hart gelijk heeft

Noem het zoals je wilt, lach erom, ik lach om je pessimisme

Geloof is een schat, zonder geloof is de wil alleen potentieel

Ik heb een misfire, een schat in het magazijn

Toegegeven, velen zijn bang, willen zich verstoppen

Ik hou ook van dromen, ik wil niet ontsnappen in illusies

Om de beurt, werk, versla heet staal

Voordat je een stenen huis maakt, geef haar dan degene die met wapens is gebouwd

Leven - dagboek, ik ben nog steeds een fan

Solo Dolo als Kid Cudi in een koud bed in de ochtend