День и ночь - Эйсик, Скато

Дай коснусь твоего дома, уснувший,

Всего небосвода, кувшина души,

От Иртыша до Босфора, послушай,

Как я, День, по земле свой путь вершу:

Я одеяло для тебя, Луна и Ночь,

Я из ветров и птиц вью венок,

И я есть Явь вновь и вновь,

И я цвет для тебя, Вино.

Нет-нет, я не друг вам,

Нет-нет, «Я» — не последняя буква.

Утро, в руках я — наука,

Солнце, где ты?

Ау?!

Веретено из дыханий не стихает в этом храме,

И я — белый просвет между веками,

Клавиша планетарного фортепиано,

Просыпайтесь!

Зовут меня, пойми, с Востока,

Раскрывайся лепесток!

А в истоках я — мужское начало,

Восход!

До заката так мне идти

Музыкантом с фитилём внутри,

С миллионом имён, среди них — и ты,

А впереди перьетон бесконечности!

Мы приходим без приглашений

В мир живых с вершин.

Я — день, голубь белый,

Я — ночь, ворон чёрный,

Два лика земной колыбели!

Мы приходим без приглашений

В мир живых с вершин.

Я — день, голубь белый,

Я — ночь, ворон чёрный,

Два лика земной колыбели!

Через бесконечность мессы утопив следы льдом,

Я открываю путь в мир иной.

Вой, шорох крыльев...

Растворяясь в пустоте увидишь путь в сфере фонарей, пей,

Верши судьба!

Обитель призрачного света,

Лунного света, мировое гетто,

Ветер разносит имена избранных,

Останови рукой своей языки пламени!

Нет веры в тебе, нет верных решений,

Освещаю Луны звёздами твоё время,

Семь ветров, семь морей, семь творений дня,

Оставь себе ошибки, кури, братан и пей!

Не верь, не спи, не страждуй,

Я не оставлю следы кражи в твоих руках,

Разгорится пламя светлым нимбом над тобой, над твоей головой,

Кто удивит меня игрой, той, что есть бой?

Вой ветер, не вой, пой!

Я проникаю в сферы через глаза во времени,

По пути к рассвету я не оставлю вечный город,

День воплощая последним своим словом.

Ты увидишь дождь, ты примешь боль,

Ты услышишь речи, к которым не готов,

Лай!

Сон сменит рассвет, сигарета, тлей,

Утони и спи, пока день не зажжёт огни.

Мы приходим без приглашений

В мир живых с вершин.

Я — день, голубь белый,

Я — ночь, ворон чёрный,

Два лика земной колыбели!

Мы приходим без приглашений

В мир живых с вершин.

Я — день, голубь белый,

Я — ночь, ворон чёрный,

Два лика земной колыбели!

Laat me je huis aanraken, slapend,

Het hele firmament, de kruik van de ziel,

Van de Irtysh tot de Bosporus, luister,

Terwijl ik, Day, mijn weg baan op aarde:

Ik ben een deken voor jou, maan en nacht,

Ik maak een krans van wind en vogels,

En ik ben Yav keer op keer,

En ik ben een kleur voor jou, Wine.

Nee, nee, ik ben niet je vriend

Nee, nee, 'ik' is niet de laatste letter.

Morgen, in mijn handen ben ik wetenschap,

Zon, waar ben je?

Hoi?!

De spil van de adem zakt niet weg in deze tempel,

En ik ben een witte kloof tussen de eeuwen,

planetaire pianosleutel,

Word wakker!

Ze noemen me, begrijp je, uit het Oosten,

Bloemblaadje openen!

En in de oorsprong ben ik het mannelijke principe,

Zonsopkomst!

Tot zonsondergang dus ik ga

Een muzikant met een pit van binnen

Met een miljoen namen, waaronder - en jij,

En voor ons ligt het pereton van oneindigheid!

We komen onuitgenodigd

Naar de wereld van de levenden vanuit de hoogte.

Ik ben de dag, witte duif,

Ik ben de nacht, zwarte raaf,

Twee gezichten van de aardse wieg!

We komen onuitgenodigd

Naar de wereld van de levenden vanuit de hoogte.

Ik ben de dag, witte duif,

Ik ben de nacht, zwarte raaf,

Twee gezichten van de aardse wieg!

Door de oneindigheid van de massa, de sporen verdrinkend met ijs,

Ik open de weg naar een andere wereld.

Gehuil, geritsel van vleugels...

Als je oplost in de leegte, zie je het pad in de sfeer van lantaarns, drinken,

Beslis het lot!

verblijfplaats van spookachtig licht,

Maanlicht, wereldgetto

De wind draagt ​​de namen van de uitverkorenen,

Stop de vlammen met je hand!

Er is geen vertrouwen in jou, er zijn geen juiste beslissingen,

Ik verlicht de manen met sterren jouw tijd

Zeven winden, zeven zeeën, zeven scheppingen van de dag,

Houd je fouten, rook, bro en drink!

Geloof niet, slaap niet, lijd niet,

Ik zal geen sporen van diefstal in je handen achterlaten

De vlam zal oplaaien met een heldere halo boven je, boven je hoofd,

Wie zal me verrassen met het spel, degene die het gevecht is?

Huil de wind, huil niet, zing!

Ik betreed de rijken door de ogen in de tijd

Op weg naar de dageraad zal ik de eeuwige stad niet verlaten,

Dag die het laatste woord belichaamt.

Je zult de regen zien, je zult de pijn nemen

Je zult toespraken horen waar je nog niet klaar voor bent

blaffen!

Slaap zal de dageraad veranderen, sigaret, bladluizen,

Verdrink en slaap tot de dag de vuren aansteekt.

We komen onuitgenodigd

Naar de wereld van de levenden vanuit de hoogte.

Ik ben de dag, witte duif,

Ik ben de nacht, zwarte raaf,

Twee gezichten van de aardse wieg!

We komen onuitgenodigd

Naar de wereld van de levenden vanuit de hoogte.

Ik ben de dag, witte duif,

Ik ben de nacht, zwarte raaf,

Twee gezichten van de aardse wieg!