Saudade De Nós Doís - Eduardo Costa

Vou te confessar

Ta dificil dessa vez acreditar

Da pra ver pra perceber no seu olhar

Outra vez promessas soltas pelo ar

Eu estou aqui

De peito aberto pra encarar qualquer loucura

Mais ja cansei de viajar nas suas juras

Agora eu quero terra firme pra pisar

Vai ser assim

Vou ficar passando a pagina da historia

Quebrar cabeca rebuscando na memoria

Um sonho antigo que ainda meu olhar

E assim eu vou vivendo

Te ganhando e te perdendo

Na emocao ainda te amo

Na razao vou te esquecendo

Essa duvida que fere cada vez aumenta mais

Sou um barco naufragando sem poder voltar pro caz

E assim eu vou vivendo

Sem saber oque fazer

Oque foi da minha vida

Oque vai ficar depois

Eu preciso te esquecer mais no fundo eu to morrendo de saudades de nos dois

Ik zal het je bekennen

Het is deze keer moeilijk te geloven

Je ziet het in je ogen

Wederom beloften los in de lucht

ik ben hier

Open de kist om elke waanzin het hoofd te bieden

Maar ik ben het beu om op je geloften te reizen

Nu wil ik vaste grond om op te stappen

Het zal zo zijn

Ik blijf de verhaalpagina doorlopen

Je hoofd brekend door de herinnering snuffelen

Een oude droom die nog steeds mijn ogen

En dus ik leef

Je winnen en je verliezen

In de emotie dat ik nog steeds van je hou

Eigenlijk vergeet ik je

Deze twijfel die steeds meer pijn doet

Ik ben een schip dat zinkt zonder terug te kunnen keren naar caz

En dus ik leef

Niet wetend wat te doen

Wat is er met mijn leven gebeurd?

Wat komt er na?

Ik moet je dieper van binnen vergeten, ik sterf van het missen van ons allebei