Camisa Manchada - Eduardo Costa

Amor de uma noite se vai com a lua

E deixa na rua um boêmio perdido

Ficam as marcas de um sonho desfeito

E dentro do peito, um coração ferido

É neste martírio que agora eu vivo

Aconteceu comigo na noite passada

A mulher mais linda, que adoro tanto

Deixou-me em prantos na madrugada

REFRÃO

No triste silêncio do meu quarto frio

Somente uma coisa meu pranto ameniza

É abrir as portas do meu guarda-roupa

E ver sua boca em minha camisa

Sinais de batom por toda a cama

Aumenta o drama de quem ficou sozinho

Abraço a camisa com muito desejo

Vendo seu beijo no meu colarinho

Na noite passada, nos momentos mudos

Eu tive de tudo com a mulher amada

Mas só me restaram daquela emoção

Uma louca paixão e a camisa manchada

De liefde van een nacht gaat weg met de maan

En laat een verdwaalde bohemien op straat achter

De sporen van een gebroken droom blijven

En in de borst, een gewond hart

Het is in dit martelaarschap dat ik nu leef

Het overkwam me gisteravond

De mooiste vrouw, van wie ik zoveel hou

Liet me in tranen bij het ochtendgloren

REFREIN

In de trieste stilte van mijn koude kamer

Er is maar één ding dat mijn huilen verlicht

Het opent de deuren van mijn kledingkast

En je mond op mijn shirt zien

Tekenen van lippenstift over het hele bed

Het drama van wie alleen werd gelaten neemt toe

Ik knuffel het shirt met veel verlangen

Je kus op mijn kraag zien

Gisteravond, in de stille momenten

Ik had alles met de geliefde vrouw

Maar het enige wat ik nog had was die emotie

Een gekke passie en het bevlekte shirt