Avião Das Nove - Eduardo Costa

Já comprei passagem para ir embora

Só me resta agora apertar-te a mão

Se já me trocaste por um outro alguém

Já não me convém ficar aqui mais não

Levo comigo este amor desfeito

Solidão, despeito e cruel desgosto

No avião das nove partirei chorando

Por deixar quem amo nos braços de outro

Ao chorar lhe darei meu adeus

Porém juro por deus que não quero piedade

Se o pranto de quem mais te quis

Te faz muito feliz faça tua vontade

E ao ver o avião subir

No espaço sumir

Não vai chorar também

Deixe que eu choro sozinho

A dor e os espinhos que a vida tem

Ik heb al een kaartje gekocht om te vertrekken

Het enige wat ik nu kan doen is je hand schudden

Als je me al hebt geruild voor iemand anders

Het is niet langer handig voor mij om hier te blijven

Ik neem deze gebroken liefde met me mee

Eenzaamheid, wrok en wrede liefdesverdriet

In het vliegtuig van negen uur vertrek ik huilend

Voor het achterlaten van degene van wie ik hou in de armen van een ander

Als ik huil zal ik afscheid van je nemen

Maar ik zweer bij God dat ik geen medelijden wil

Als de kreet van degene die je het meest wilde hebben

Je wordt er heel blij van als je je wil doet

En wanneer je het vliegtuig omhoog ziet gaan

In de ruimte verdwijnen

Zal ook niet huilen

Laat me alleen huilen

De pijn en de doornen die het leven heeft