Usmiech Smierci - Dzem

Gdy o łzę uderza łza, znowu widzę

Twoich ust tak piękny kształt

Jestem teraz teraz sam ucichł wokół szum i gwar

Wszyscy ze swoimi, lub do swoich poszli żon

Kto pomoże, teraz kto?

Znaleźć mi w tej ciszy twarz

Mojej małej, którą dawno już

Śmierć okrutna zabrała mi

Pamiętam, pamiętam dobrze ją

Jak weszła przez zamknięte drzwi

Nie mogłem w to uwierzyć

Lecz Ty wiedziałaś już

Że to śmierć odwiedziła nasz dom

I krzyczałem: «Nie zabieraj jej

Zostaw małą, zostaw proszę Cię!»

Ale ona tylko uśmiechnęła się

Mówiąc: «Ma już tylko mnie.»

Siedziałem na Twym łóżku ściskając Twoją dłoń

Lecz ona chłodna była już

Potem tylko przez chwilę widziałem taniec Twój

Taniec Twój ze straszną śmiercią

Wiem, że ona do wszystkich, do mnie też

Wejdzie dumnie przez zamknięte drzwi

I do tańca mnie zaprosi bym

Moją małą spotkać mógł

Moją małą, moją małą spotkać mógł

Gdy o łzę uderza łza, znowu widzę…

Wanneer een traan een traan raakt, zie ik weer

Van je lippen zo mooi vorm

Ik ben nu alleen stil rond het geroezemoes en geroezemoes

Iedereen ging naar zijn vrouw of naar zijn eigen vrouw

Wie helpt, wie nu?

Vind mijn gezicht in deze stilte

Mijn kleintje, die is lang geleden

Wrede dood heeft me gegrepen

Ik herinner me, ik herinner me haar goed

Toen ze door de gesloten deur binnenkwam

Ik kon het niet geloven

Maar je wist het al

Dat het de dood was die ons huis bezocht

En ik schreeuwde: "Neem haar niet mee"

Verlaat haar baby, verlaat jou alsjeblieft! »

Maar ze glimlachte gewoon

Zeggen: "Hij heeft alleen mij."

Ik zat op je bed en greep je hand vast

Maar ze was al cool

Toen zag ik Je dans maar voor een moment

Jouw dans met verschrikkelijke dood

Ik weet dat ze voor iedereen werkt, ik ook

Hij zal trots binnenkomen door een gesloten deur

En ik zou me uitnodigen om te dansen

Hij zou mijn kleintje kunnen ontmoeten

Hij zou mijn kleintje kunnen ontmoeten, mijn kleintje

Als een traan een traan raakt, zie ik weer...