Ballada o dziwnym malarzu - Dzem

Puste kieszenie i torba pełna snów

Oto malarz dziwny, który bywał tu

Wszyscy go znali, wiedzieli o tym, że

Duszę swą zaprzedał światu pędzli stu

Nie wierzył ludziom i sobie chyba też

Zbyt wiele bólu doznał, za dużo wylał łez

Karmiony pogardą i rzuconym groszem

Często tu siedział, obrazy sprzedać chciał

Kto choć jeden kupi dziś?

Nie wiedziałeś skręcasz w lewo, chcesz już iść

A być może, gdy zobaczysz właśnie je

Znajdziesz słabość swą i marzenia blask

Kto wie?

Życie swe zamienił w deliryczny sen

Gubiąc gdzieś po drodze prawdę swą i sens

By w końcu się odważyć i zapukać tam

Gdzie teraz białą farbą maluje wieczny czas

Kto choć jeden kupi dziś

Nie widziałeś, skręcasz w lewo chcesz już iść

A być może, gdy zobaczysz właśnie je

Znajdziesz słabość swą i marzenia blask

Kto wie?

Lege zakken en een tas vol dromen

Hier is de vreemde schilder die hier was

Iedereen kende hem, dat wisten ze

Hij heeft zijn ziel met honderd kwasten aan de wereld verkocht

Hij geloofde mensen niet, en hij geloofde zichzelf ook niet

Hij had te veel pijn geleden, te veel tranen vergoten

Gevoed met minachting en een cent gegooid

Hij zat hier vaak, hij wilde zijn schilderijen verkopen

Wie koopt er vandaag minstens één?

Je wist niet dat je linksaf ging, je wilt nu gaan

Misschien als je ze alleen ziet

Je zult je zwakte vinden en je dromen zullen schitteren

Wie weet?

Hij veranderde zijn leven in een uitzinnige droom

Je waarheid en betekenis ergens onderweg verliezen

Om eindelijk te durven en daar te kloppen

Waar hij nu met witte verf de eeuwige tijd schildert

Wie koopt er vandaag een

Je zag het niet, je slaat linksaf, je wilt gaan

Misschien als je ze alleen ziet

Je zult je zwakte vinden en je dromen zullen schitteren

Wie weet?