Orostider - Dråpsnatt

Det kryper.

det krälar

I mitt väsen, under min hud

För vi äro alla trälar

Vår Moder klädd i dödens skrud

Jar ser en värld dö framför mina ögon

Och i min nästas anlete

Panik som jag aldrig sett förut…

Öde gator, öde torg

Vergligheten äro ej sig lik

I staden, och människans högborg

Ekar Moders hesa skrik

Moders hand smeker min kind

Hennes kalla knogar mot svettig hud

Och mina organ ger långsamt upp

Vår Moder är klädd i dödens skrud

Het is aan het kruipen.

het kruipt

In mijn wezen, onder mijn huid

Omdat we allemaal slaven zijn

Onze Moeder gekleed in het gewaad van de dood

Jar ziet een wereld voor mijn ogen sterven

En in het gezicht van mijn buurman

Paniek zoals ik nog nooit heb gezien...

Verlaten straten, verlaten pleinen

De realiteit is niet hetzelfde

In de stad en het bolwerk van de mens

Ekar Moeders hese schreeuw

Moeders hand smeekt mijn kind

Haar koude knokkels tegen een bezwete huid

En mijn organen geven het langzaam op

Onze moeder is gekleed in het gewaad van de dood