All Is Not Self - Dodheimsgard

In the cold neurotic night

I can’t bring myself to tell you

I’m not who you thought I am

And I’d laugh until I died

I’m leading a quiet life

At an abandoned casino of nightmares

As if a stranger’s face

Came home to play

And I lost my way

Something is missing

All day long

The light leaves lines of panic on the vine

It doesn’t matter how hard you try

Wraiths astride tame tigers

We’re tied to altars in the sky

If an abstract shell

Of a man remains

I won’t be the same again

In de koude neurotische nacht

Ik kan mezelf er niet toe brengen om het je te vertellen

Ik ben niet wie je dacht dat ik ben

En ik zou lachen tot ik stierf

Ik leid een rustig leven

In een verlaten casino vol nachtmerries

Als het gezicht van een vreemde

Thuisgekomen om te spelen

En ik ben de weg kwijt

Er mist iets

De hele dag lang

Het licht laat lijnen van paniek achter op de wijnstok

Het maakt niet uit hoe hard je het probeert

Wraiths schrijlings op tamme tijgers

We zijn vastgebonden aan altaren in de lucht

Als een abstracte shell

Van een man blijft

Ik zal niet meer dezelfde zijn