Midnattskogens Sorte Kjerne - Dodheimsgard

Taus som graven siger skodden

Våt og mork mot skogen

Legger seg olmt til rette så

Og hvisker kald og tett

Alvefolk og tuss og troll

I rad De vadrer frem

I denna senhost, morke natt

Lusker hver en vett

For a gi seg hen

I nattens vandring gjenom skog

Og mark, hvor stillhet råder

For fred er makt og styrke der

Hvor taken herjer fritt

For lumsk er Den, så hver en sjel

Ser frelsens dunkle trone

Åpne seg I fjernt et syn

Dithen Vi drar skritt for skritt

Dit hvor dette kuldemorket

Og frihet råder mektig

Der tilvaerelsen vil åpne seg

For evige nattens-timer

Der aldri solen reiser seg

Og torker tort hvert blad

Der hvor dommedagens bjeller

Henger på HANS borg og kimer

Men en tåkferd må gjemme seg

Natten står på hell

Og solen titter avskyselig opp

Mellom hoye og bratte fjell

Dog en tid skal komme

Hvor man styrter lysets sete

Og alle alle dens disipler skal

Fortvilet I morket lete

Soke efter en lysets gud

Som morkets tjenere da har drept

Og pinefullt skal de straffes for

Sin uvinnelige dårenskap

Fellen trådde De I selv

Da de provde a felle deb sorte horden

Pines I all evighet

Som uverdiga slaver av Satans orden

Stil als het graf zegt de sluiter

Nat en donker tegen het bos

Gaat lekker liggen dan

En fluistert koud en dichtbij

Elfen en tuss en trollen

Op een rij loop je vooruit

In deze late hoest, donkere nacht

Elk sluipt een wit

Gaan

In de nachtelijke wandeling door het bos

En land, waar stilte heerst

Want vrede is daar macht en kracht

Waar het dak vrijelijk verwoest

Het is te verraderlijk, dus iedereen is een ziel

Ziet de donkere troon van verlossing

Open in de verte

Dithen We gaan stap voor stap

Je was waar deze koude duisternis

En vrijheid regeert machtig

Waar het leven zich zal openen

Voor eeuwige nachtelijke uren

Waar de zon nooit opkomt

En veegt elk blad droog

Waar de dag des oordeels luidt

Hangt aan ZIJN kasteel en klokkenspel

Maar een mist moet zich verbergen

De nacht is in volle gang

En de zon kijkt walgelijk op

Tussen hoge en steile bergen

Er moet echter een tijd komen

Waar de zetel van het licht neerstorten?

En al zijn discipelen zullen

Wanhopig In het donker zoeken

Zoek naar een god van het licht

Zoals de dienaren van het duister dan hebben gedood

En martelend zullen ze gestraft worden voor

Zijn onoverwinnelijke dwaasheid

Je bent zelf in de val gelopen

Da de provde a felle deb sorte horden

Dennen voor altijd

Als onwaardige slaven van Satans woorden