Aphelion Void - Dodheimsgard

Fractions of entireties are borrowed

In infatuation of a valued norm

Those backward steps through

Dire doors

An attempt to reach some imagined form

In the twinkle of my perpetual ruin

Where life offers no hope

Just the silence of ghosts

All numb with failed regret

From a virus to a host

My only joy is to forget

Smothered by spiral repetition

Trapped to endure another day

Over and over until collision

And doubt offers new beginnings

I linger inside my death (and re-birth)

Smothered by spiral repetition

Trapped to endure another day

Aching limbs escape the earth

From eager to unwilling

Perception

In a fragile fleeting moment

But larger still,

Than all of deception

Our heavens are empty

Absence through a broken promise

We disassemble god in dead

Rotting thoughts

And reassemble him through

The birth of flesh

When clarity coils the twilight

Willing hands crack the

Structured fixtures

For no symbol is for free

Say the created

That became the creator

This house we forever built

A comfort in our own demise

Unfolding through self-given guilt

Sinking us deeper in disguise

Awaiting relief from all choices

Like a diseased ancestral transmission

We imitate…

Taught how to hide

But not to listen

Until words come

Ripping mouths open

Can you handle the hunger

When fear favours the broken

The conscious you erased by younger

…ideas

Fracties van gehelen worden geleend

Verliefd op een gewaardeerde norm

Die achterwaartse stappen door

Dire deuren

Een poging om een ​​denkbeeldige vorm te bereiken

In de twinkeling van mijn eeuwige ondergang

Waar het leven geen hoop biedt

Alleen de stilte van spoken

Allemaal verdoofd met mislukte spijt

Van een virus naar een host

Mijn enige vreugde is om te vergeten

Gesmoord door spiraalvormige herhaling

Gevangen om nog een dag te doorstaan

Keer op keer tot botsing

En twijfel biedt een nieuw begin

Ik blijf hangen in mijn dood (en wedergeboorte)

Gesmoord door spiraalvormige herhaling

Gevangen om nog een dag te doorstaan

Pijnlijke ledematen ontsnappen aan de aarde

Van gretig naar onwillig

Perceptie

In een kwetsbaar vluchtig moment

Maar nog groter,

Dan alle bedrog

Onze hemel is leeg

Afwezigheid door een gebroken belofte

We demonteren god in de dood

rottende gedachten

En zet hem weer in elkaar

De geboorte van vlees

Wanneer helderheid de schemering opwindt

Gewillige handen kraken de

Gestructureerde armaturen

Want geen enkel symbool is gratis

Zeg de gecreëerde

Dat werd de maker

Dit huis dat we voor altijd hebben gebouwd

Een troost in onze eigen ondergang

Ontvouwen door zelf gegeven schuld

Ons dieper in vermomming laten zinken

In afwachting van verlichting van alle keuzes

Zoals een zieke voorouderlijke overdracht

Wij imiteren…

Leerde hoe te verbergen

Maar niet om te luisteren

Tot er woorden komen

Mond openscheuren

Kun je de honger aan?

Wanneer angst de gebrokenen begunstigt

Het bewustzijn dat je hebt gewist door jongere

... ideeën