Я могу уйти - Дима Карташов

О тебе даже и не думал,

Тебя вряд ли достоин — это не ложь.

Но, любовь — это, как простуда —

Она приходит, когда ее не ждешь.

Ты ворвалась в мою жизнь, как ветер

В сердце, как в открытое окно.

А твои глаза словно дети:

Бегают, бегают с ними мои заодно.

Но, теперь я себе сам не верю,

Ведь ты в моих руках — так не может быть.

Но, приходит время уходить.

Припев:

, а ты просишь остаться.

На часах без пяти, без пяти двенадцать.

Я могу уйти, а ты просишь остаться.

Дома нет никого, не помешает никто нам с тобою…

Нам незачем прощаться!

Мне уже не встретить кого-то лучше,

Я даже не представляю, с кем cмогу быть потом.

Не представляю, с кем ты будешь,

Если вдруг для меня будет закрыт твой дом.

Но, я надеюсь, что нам не придется потом выбирать для себя других.

Ведь если мое сердце бьется сильнее, то только лишь от твоей руки.

И теперь я себе сам не верю, ведь ты тоже влюблена — так не может быть.

Припев:

Я могу уйти, а ты просишь остаться.

На часах без пяти, без пяти двенадцать.

Я могу уйти, а ты просишь остаться.

Дома нет никого, не помешает никто нам с тобою…

Нам незачем прощаться!

Нам незачем прощаться!

Нам незачем прощаться!

А ты просишь остаться…

Я могу уйти, а ты просишь остаться.

На часах без пяти, без пяти двенадцать.

Я могу уйти, а ты просишь остаться.

Дома нет никого, не помешает никто нам с тобою…

Я могу уйти, а ты просишь остаться.

На часах без пяти, без пяти двенадцать.

Я могу уйти, а ты просишь остаться.

Дома нет никого, не помешает никто нам с тобою…

Нам незачем прощаться!

Ik heb niet eens aan je gedacht

Je bent het nauwelijks waard - dit is geen leugen.

Maar liefde is als een verkoudheid

Ze komt wanneer je haar niet verwacht.

Je barstte in mijn leven als de wind

In het hart, als in een open raam.

En je ogen zijn als kinderen:

Ze rennen, rennen tegelijk met de mijne.

Maar nu geloof ik mezelf niet

Je bent tenslotte in mijn handen - dit kan niet zo zijn.

Maar het is tijd om te vertrekken.

Refrein:

en je vraagt ​​om te blijven.

Om vijf voor vijf, vijf voor twaalf.

Ik kan vertrekken en jij vraagt ​​om te blijven.

Er is niemand thuis, niemand bemoeit zich met jou en mij...

We hoeven geen afscheid te nemen!

Ik kan niemand beter ontmoeten

Ik kan me niet eens voorstellen met wie ik later kan zijn.

Ik kan me niet voorstellen met wie je zult zijn

Als je huis ineens voor mij gesloten is.

Maar ik hoop dat we later niet anderen voor onszelf hoeven te kiezen.

Immers, als mijn hart sterker klopt, dan alleen uit jouw hand.

En nu geloof ik mezelf niet, want jij bent ook verliefd - zo kan het niet zijn.

Refrein:

Ik kan vertrekken en jij vraagt ​​om te blijven.

Om vijf voor vijf, vijf voor twaalf.

Ik kan vertrekken en jij vraagt ​​om te blijven.

Er is niemand thuis, niemand bemoeit zich met jou en mij...

We hoeven geen afscheid te nemen!

We hoeven geen afscheid te nemen!

We hoeven geen afscheid te nemen!

En je vraagt ​​om te blijven...

Ik kan vertrekken en jij vraagt ​​om te blijven.

Om vijf voor vijf, vijf voor twaalf.

Ik kan vertrekken en jij vraagt ​​om te blijven.

Er is niemand thuis, niemand bemoeit zich met jou en mij...

Ik kan vertrekken en jij vraagt ​​om te blijven.

Om vijf voor vijf, vijf voor twaalf.

Ik kan vertrekken en jij vraagt ​​om te blijven.

Er is niemand thuis, niemand bemoeit zich met jou en mij...

We hoeven geen afscheid te nemen!