Самообман - Дима Карташов

Припев:

Наша любовь там, где все поделено нами напополам.

Теперь больно, но я вида не подам.

Ведь любовь моя, это — мой самообман.

И, я ношу нашу любовь там, где все поделено нами напополам.

Теперь больно, я вида не подам.

Ведь любовь — это самообман.

Да, самообман теперь по моей части.

В сердце была лишь ты, другие не помещались.

Но разбила его ты… за что, а?

Вокруг сердца бинты, шрамы ведь не заштопать.

И надо теперь терпеть эту боль,

Ты сам виноват.

Без ума влюбиться мог только тупой.

Значит, головою не думал.

Значит, думал не тем.

По законам природы сразу типа хотел детей?

Но, я тебя влюбил в себя, все-таки.

Да, мечта сбылась.

Прошу, упреками не кидай.

Да, ты кинула после не упрек, а меня.

Обменяв того, с кем в дружбе тебя обвинял.

«А, фигня» — думал я.

Но, видно ошибался,

Он ошивался рядом с тобой, когда я сшибал все мосты,

Что настроил для тебя я —

Не зная, что ты начинаешь ценить только бросая.

Припев:

Наша любовь там, где все поделено нами напополам.

Теперь больно, но я вида не подам.

Ведь любовь моя, это — мой

И, я ношу нашу любовь там, где все поделено нами напополам.

Теперь больно, я вида не подам.

Ведь любовь — это самообман.

Игнорила меня, хотела видеть боль мою.

А я хотел видеть лишь тебя, лишь в меня влюбленную.

Но, я видел глаза эгоизма полные.

Я бы может понял их, если б не влюбленным был.

Но, я был без ума от той, что была без сердца.

Прогоняла меня, но мне было некуда деться.

Тянула одеяло так, что аж с меня сползло.

Я знал, что потеряю все, но это — не спасло.

Да меня даже алкоголь от боли не спасет.

Спьяну я ляпну ей: Спасибо за все.

Нет.

Тут благодарить ее не вижу смысла.

Ведь именно из-за нее я и спился.

Я самообманами сам обламывал себя, других не видел.

С первого взгляда влюбиться в двух нельзя — думал я.

И видно я так думал зря, ведь ты не лгала мне, а сам обманул себя.

Припев:

Наша любовь там, где все поделено нами напополам.

Теперь больно, но я вида не подам.

Ведь любовь моя, это — мой самообман.

И, я ношу нашу любовь там, где все поделено нами напополам.

Теперь больно, я вида не подам.

Ведь любовь — это самообман.

Наша любовь там, где все поделено нами напополам.

Теперь больно, но я вида не подам.

Ведь любовь моя, это — мой самообман.

Наша любовь там, где все поделено нами напополам.

Теперь больно, но я вида не подам.

Ведь любовь моя, это — мой самообман.

И, я ношу нашу любовь там, где все поделено нами напополам.

Теперь больно, я вида не подам.

Ведь любовь — это самообман.

Refrein:

Onze liefde is waar alles door ons in tweeën wordt gedeeld.

Nu doet het pijn, maar ik zal het niet laten zien.

Mijn liefde is tenslotte mijn zelfbedrog.

En ik draag onze liefde waar alles door ons in tweeën wordt gedeeld.

Nu doet het pijn, ik zal het niet laten zien.

Liefde is tenslotte zelfbedrog.

Ja, zelfbedrog is nu mijn deel.

Alleen jij zat in mijn hart, anderen pasten niet.

Maar je hebt het gebroken... waarvoor, huh?

Er zit verband om het hart, de littekens zijn niet te herstellen.

En nu moeten we deze pijn verdragen,

Het is jouw schuld.

Alleen een dom persoon kan verliefd worden zonder verstand.

Dus ik dacht niet met mijn hoofd.

Dus ik dacht het niet.

Wilde je volgens de natuurwetten meteen kinderen?

Maar toch werd ik verliefd op je.

Ja, de droom is uitgekomen.

Neem me alsjeblieft niet kwalijk.

Ja, daarna gooide je geen verwijt, maar mij.

Door degene te ruilen met wie hij je ervan beschuldigde vrienden te zijn.

"Ach, onzin", dacht ik.

Maar blijkbaar had ik het mis

Hij hing naast je toen ik alle bruggen neerhaalde,

Wat heb ik voor je geregeld?

Niet wetende dat je pas begint te waarderen door te stoppen.

Refrein:

Onze liefde is waar alles door ons in tweeën wordt gedeeld.

Nu doet het pijn, maar ik zal het niet laten zien.

Want mijn liefde, het is van mij

En ik draag onze liefde waar alles door ons in tweeën wordt gedeeld.

Nu doet het pijn, ik zal het niet laten zien.

Liefde is tenslotte zelfbedrog.

Negeerde me, wilde mijn pijn zien.

En ik wilde alleen jou zien, alleen verliefd op mij.

Maar ik zag de ogen van egoïsme vol.

Ik had ze misschien begrepen als ik niet verliefd was geweest.

Maar ik was gek op degene zonder hart.

Ze joeg me weg, maar ik kon nergens heen.

Ze trok aan de deken zodat hij van me afgleed.

Ik wist dat ik alles zou verliezen, maar dit heeft me niet gered.

Ja, zelfs alcohol zal me niet van pijn redden.

Als ik dronken ben, flap ik er tegen haar uit: bedankt voor alles.

Nee.

Het heeft geen zin haar te bedanken.

Het was tenslotte door haar dat ik dronk.

Ik hield mezelf voor de gek met zelfbedrog, ik zag anderen niet.

Op het eerste gezicht kun je niet verliefd worden op twee mensen, dacht ik.

En blijkbaar dacht ik dat tevergeefs, want je hebt niet tegen me gelogen, maar jezelf voor de gek gehouden.

Refrein:

Onze liefde is waar alles door ons in tweeën wordt gedeeld.

Nu doet het pijn, maar ik zal het niet laten zien.

Mijn liefde is tenslotte mijn zelfbedrog.

En ik draag onze liefde waar alles door ons in tweeën wordt gedeeld.

Nu doet het pijn, ik zal het niet laten zien.

Liefde is tenslotte zelfbedrog.

Onze liefde is waar alles door ons in tweeën wordt gedeeld.

Nu doet het pijn, maar ik zal het niet laten zien.

Mijn liefde is tenslotte mijn zelfbedrog.

Onze liefde is waar alles door ons in tweeën wordt gedeeld.

Nu doet het pijn, maar ik zal het niet laten zien.

Mijn liefde is tenslotte mijn zelfbedrog.

En ik draag onze liefde waar alles door ons in tweeën wordt gedeeld.

Nu doet het pijn, ik zal het niet laten zien.

Liefde is tenslotte zelfbedrog.