Handstand auf der Loreley - Die Streuner

Die Loreley, bekannt als Fee und Felsen,

ist jener Fleck am Rhein, nicht weit von Bingen,

wo früher Schiffer mit verdrehten Hälsen,

von blonden Haaren schwärmend, untergingen.

Wir wandeln uns.

Die Schiffer in Begriffen.

Der Rhein ist reguliert und eingedämmt.

Wir wandeln uns, man stirbt nicht mehr beim Schiffen,

bloß weil ein blondes Weib sich dauernd kämmt.

Nichtsdestotrotz geschieht auch heutzutage

noch manches, was der Steinzeit ähnlich sieht.

So alt ist keine deutsche Heldensage,

daß sie nicht doch noch Helden nach sich zieht.

Erst neulich machte auf der Loreley

hoch über'm Rhein ein Turner einen Handstand!

Von allen Dampfern tönte Angstgeschrei,

als er kopfüber oben auf der Wand stand.

Er stand, als ob er auf dem Barren stünde.

Mit hohlem Kreuz.

Und lustbetonten Zügen.

Man frage nicht: Was hatte er für Gründe?

Er war ein Held.

Das dürfte wohl genügen.

Er stand, verkehrt, im Abendsonnenscheine.

Da trübte Wehmut seinen Turnerblick.

Er dachte an die Loreley von Heine.

Und stürzte ab.

Und brach sich das Genick.

Er starb als Held.

Man muß ihn nicht beweinen.

Sein Handstand war vom Schicksal überstrahlt.

Ein Augenblick mit zwei gehob’nen Beinen

ist nicht zu teuer mit dem Tod bezahlt!

P. S. Eins bliebe allerdings noch nachzutragen:

Der Turner hinterließ uns Frau und Kind.

Hinwiederum, man soll sie nicht beklagen.

Weil im Bereich der Helden und der Sagen

die Überlebenden nicht wichtig sind.

De Loreley, bekend als Fee en Rots,

is die plek aan de Rijn, niet ver van Bingen,

waar zeelieden met een gedraaide nek vroeger deden

enthousiast over blond haar, ging naar beneden.

We veranderen.

De schippers in termen.

De Rijn wordt gereguleerd en afgedamd.

We veranderen, men sterft niet meer tijdens het zeilen,

gewoon omdat een blonde vrouw haar haar blijft kammen.

Toch gebeurt dit ook vandaag

sommige dingen die lijken op het stenen tijdperk.

Geen enkele Duitse heroïsche legende is zo oud

dat het geen helden achter zich aan trekt.

Zojuist gemaakt op de Loreley

hoog boven de Rijn doet een turnster een handstand!

Kreten van angst kwamen van alle stoomboten,

terwijl hij ondersteboven op de muur stond.

Hij stond alsof hij op de tralies stond.

Met een hol kruis.

En wellustige functies.

Vraag niet: wat waren zijn redenen?

Hij was een held.

Dat zou waarschijnlijk voldoende moeten zijn.

Hij stond ondersteboven in de avondzon.

Toen vertroebelde nostalgie zijn gymnastische visie.

Hij dacht aan de Lorelei van Heine.

En crashte.

En brak zijn nek.

Hij stierf als een held.

Je hoeft niet om hem te rouwen.

Zijn handstand werd overtroffen door het lot.

Een moment met twee opgetrokken benen

wordt niet te duur betaald met de dood!

P.S. Er moet nog één ding worden toegevoegd:

De turnster heeft ons een vrouw en een kind nagelaten.

Aan de andere kant moet men niet over hen klagen.

Omdat in het rijk van helden en sagen

de overlevenden zijn niet belangrijk.