Halunken - Die Streuner

Mein Gaul ist alt und will nicht mehr,

ich geb ihn für drei Taler her

und ein Paar alte Socken.

Die Taler die versaufe ich,

Die Socken, die zerlaufe ich!

Versunken und vertrunken…

Ich geh zu den Halunken!

Ich lasse mich vom Winde wehen,

Mein Topf der soll am Feuer stehn,

am Feuer der Ganoven.

Da hol ich mir den letzten Schliff,

Studier den Pfiff, den Killergriff,

die Zinken und die Riefen…

Ich geh zu den Banditen!

Ich such mir eine Unterkunft,

Bei Damen von der Flottenzumpft,

die achten mein Gewerbe.

Durch dunkle Gassen strolche ich,

den Speckbauch, den erdolche ich!

Ich fülle mir mein Bündel…

Ich geh zu dem Gesindel!

Doch habe ich mein Geld im Sack,

dann pfeif ich auf das Lumpenpack

und ziehe in die Fremde.

Muss auf der langen Schiene sein,

bevor mich fängt die Wache ein.

Vor denen hab ich Manschetten…

Die legen mich in Ketten!

Mijn paard is oud en wil niet meer

Ik geef het je voor drie talers

en een paar oude sokken.

Ik drink de daalders

De sokken, ik smelt!

Verloren en dronken...

Ik ga naar de schurken!

Ik laat me door de wind blazen

Mijn pot moet bij het vuur staan,

bij het vuur van de boeven.

Ik zal de laatste hand leggen,

Bestudeer het fluitje, de moordende greep,

de tanden en de groeven...

Ik ga naar de bandieten!

Ik ben op zoek naar een plek om te verblijven

Met dames van de vloot zumpft,

ze respecteren mijn vak.

Ik strompel door donkere steegjes,

Ik steek in de buik van het spek!

Ik vul mijn bundel...

Ik ga naar het gepeupel!

Maar ik heb mijn geld in mijn zak,

dan fluit ik op de vodden

en verhuizen naar het buitenland.

Moet op de lange rail zijn

voordat de bewaker me te pakken krijgt.

Ik heb handboeien voor zich...

Ze hebben me geketend!