Escarmiento - Dellafuente

Letra de ''Escarmiento''

Bueno, seguramente muchísimas veces ¿no?

Muchísimas veces habré perdido y me

caí dentro.

Bueno, el camino es así, no;

se cae uno, se levanta se pierde uno

en la oscuridad del flamenco y del aprender y el saber y del investigar,

del preguntar y todo eso.

Pero luego, bueno pues otra vez te rehaces y

continúas el camino

De rodillas disparándole al cielo, me veo solo en la inmensidad

Cicatrices que nunca se me fueron, acabo de aprender a caminar

Tus palabras llevan veneno lento que hacen que me vuelva a enamorar

Y veo que se acerca un escarmiento, a punto de perder una vez

Regalando miseria parezco grande

Tantas puñaladas que no hay sangre

Historias que no tuve que contarte

Para que nunca supieras que to' iba a ser en balde

Yo lo gane para que no tengan que darme

Entre pinchos afilados y vayas de alambre

Camuflando los rebaños con enjambre

Mira, tu mira que ya no pueden ni aguantarme

De rodillas disparándole al cielo, me veo solo en la inmensidad

Cicatrices que nunca se me fueron, acabo de aprender a caminar

Tus palabras llevan veneno lento que hacen que me vuelva a enamorar

Y veo que se acerca un escarmiento, a punto de perder una vez

De rodillas disparándole al cielo, me veo solo en la inmensidad

Cicatrices que nunca se me fueron, acabo de aprender a caminar

Tus palabras llevan veneno lento que hacen que me vuelva a enamorar

Y veo que se acerca un escarmiento, a punto de perder una vez

"Escarmiento" songteksten

Nou, zeker vaak, toch?

Vele malen zal ik hebben verloren en

ik viel binnen

Wel, de weg is zo, nee;

één valt, één staat op, één is verloren

in de duisternis van flamenco en leren en kennis en onderzoek,

van vragen en zo.

Maar goed, dan herstel je weer en...

jij vervolgt de weg

Op mijn knieën schietend naar de lucht, ik zie mezelf alleen in de onmetelijkheid

Littekens die nooit weg gingen, ik heb net leren lopen

Je woorden dragen langzaam vergif waardoor ik weer verliefd word

En ik zie dat er een les komt, op het punt om een ​​keer te verliezen

Het weggeven van ellende, ik zie er geweldig uit

Zoveel steekwonden dat er geen bloed is

Verhalen die ik je niet hoefde te vertellen

Zodat je nooit wist dat alles tevergeefs zou zijn

Ik heb het gewonnen, zodat ze het me niet hoeven te geven

Tussen scherpe stekels en draadhekken

Kuddes camoufleren met zwerm

Kijk, kijk, ze kunnen me niet eens meer uitstaan

Op mijn knieën schietend naar de lucht, ik zie mezelf alleen in de onmetelijkheid

Littekens die nooit weg gingen, ik heb net leren lopen

Je woorden dragen langzaam vergif waardoor ik weer verliefd word

En ik zie dat er een les komt, op het punt om een ​​keer te verliezen

Op mijn knieën schietend naar de lucht, ik zie mezelf alleen in de onmetelijkheid

Littekens die nooit weg gingen, ik heb net leren lopen

Je woorden dragen langzaam vergif waardoor ik weer verliefd word

En ik zie dat er een les komt, op het punt om een ​​keer te verliezen