This Old World's Not Gonna Change - Deadman

I sat looking at the dawn

O’er the gates of Babylon

A vision like no other I had seen

And it seemed almost obscene

To behold such a beautiful thing

The sky spread out her wings like seraphim

And beneath her was a plain

Of pestilence and pain

And I knew that this old world’s not going to change

I have drunk the wine of wrath

Cleared demons from my path

In order that I might find a solemn answer

But the methods that I sought

Were not worth the pain she wrought

And I knew I had to find my way out of here

Like the songs that David wrote

The words sticking in your throat

And you know that this old world’s not going to change

Were you injured?

Were you down?

Were there thorns embedded in your crown?

Was your sceptre made of blood?

Can you see all that you’ve done?

Were you wounded, wounded, wounded?

Did I let you down?

Were you asking yourself slowly

How the hell you were going to get out?

Through your pain, through your grief

Your muse is but a thief

Who brings with her a kiss that offers healing

And you learn to trust the ones

Who are with you when she’s gone

And you’re only lifted up these days by kneeling

And I can feel her now

Her lips burning on my brow

And she knew that this old world’s not going to change

I am just a troubadour

One who’s standing at your door

One who knows that this old world’s not going to change

Ik zat naar de dageraad te kijken

O'er de poorten van Babylon

Een visioen als geen ander dat ik had gezien

En het leek bijna obsceen

Om zoiets moois te aanschouwen

De lucht spreidde haar vleugels uit als serafijnen

En onder haar was een vlakte

Van pestilentie en pijn

En ik wist dat deze oude wereld niet zal veranderen

Ik heb de wijn van toorn gedronken

Heeft demonen van mijn pad verwijderd

Opdat ik een plechtig antwoord zou kunnen vinden

Maar de methoden die ik zocht

Waren de pijn die ze deed niet waard

En ik wist dat ik hier weg moest zien te komen

Zoals de liedjes die David schreef

De woorden blijven in je keel steken

En je weet dat deze oude wereld niet zal veranderen

Was je gewond?

Was je beneden?

Zaten er doornen in je kroon?

Was uw scepter van bloed?

Kun je zien wat je allemaal hebt gedaan?

Was je gewond, gewond, gewond?

Heb ik je in de steek gelaten?

Vroeg je jezelf langzaam af?

Hoe wilde je er in godsnaam uitkomen?

Door je pijn, door je verdriet

Je muze is slechts een dief

Wie brengt een kus mee die genezing biedt?

En je leert degenen te vertrouwen

Wie zijn er bij je als ze weg is?

En je wordt tegenwoordig alleen maar opgetild door te knielen

En ik kan haar nu voelen

Haar lippen branden op mijn voorhoofd

En ze wist dat deze oude wereld niet zal veranderen

Ik ben maar een troubadour

Iemand die aan je deur staat

Iemand die weet dat deze oude wereld niet zal veranderen