Le gouffre - De Palmas

La chevelure au vent, elle allait intrépide

Vers le gouffre écumeux hurlant àses pieds nus

Et l’ivresse du bruit dans ses yeux ingénus

Lui masquait les dangers de la vague rapide

Tout son être vibrait au vacarme splendide

Sans souci des périls àcet âge inconnu

Frissonnant aux embruns du grand large venus

Avec la mort sournoise, implacable et stupide

Puis dans un grondement du récif ébranlé

Sous son linceul d'écume, elle avait appelé

De quelques faibles cris de colombe blessée

De quelques faibles cris de colombe blessée

L’enfant, qui croyait ne pas être entendue

Vit Dieu, même penchésur sa lèvre glacée

Répondre en souriant àl'appel éperdu

Répondre en souriant àl'appel éperdu.

Haar in de wind ging ze onverschrokken

Naar de schuimige kloof huilend op haar blote voeten

En de bedwelming van lawaai in haar ingenieuze ogen

Hij verborg de gevaren van de snelle golf

Zijn hele wezen trilde van de prachtige din

Onvoorzichtig van de gevaren op deze onbekende leeftijd

Rillend in de zeespray die kwam

Met stiekeme, meedogenloze, stomme dood

Dan in een dreun van het geschudde rif

Onder haar lijkwade had ze geroepen:

Een paar zwakke kreten van een gewonde duif

Een paar zwakke kreten van een gewonde duif

Het kind, dat geloofde niet gehoord te worden

Leeft God, zelfs leunend op zijn ijzige lip

Reageer met een glimlach op de wanhopige oproep

Reageer met een glimlach op de wanhopige oproep.