Железнодорожник - ДДТ

Мусор вдоль железной дороги, ползущей по жующему лесу.

Тампексы, банки из-под тревоги, бутылки от счастья и лишнего веса.

Смятые легкие от сигарет, газеты с брехней и следами поноса.

И так далее — это тысячи лет гниет и тлеет на склоне откоса.

Пьяный, со слезящимися глазами железнодорожник,

Растет у дороги вечного ветра, выставил ухо, как подорожник.

Слушая вой и зубов скрежетание, наезжающего звука.

Ставит стрелку в не то состояние, переводит в тупик, и сипит: «Ни пуха…»

Припев:

Эй!

Зачем вам туда?

Окатитися здесь, оставайтесь здесь.

К черту дороги, под откос поезда, летайте здесь, размножайтесь здесь.

Звук, взревев, уносится дальше в окнах мелькнули пятна помады,

Крики поп-звезд, да, шепот без фальши, что-то про жизнь и то, как ей рады.

В каждом тамбуре куски пантомимы, в каждом купе — котлеты с глазами.

У столиков черти, да, херувимы смотрят на лес голубыми задами.

Припев:

Эй!

Зачем вам туда?

Окатитися здесь, оставайтесь здесь.

К черту дороги, под откос поезда, летайте здесь, размножайтесь здесь.

Поезд ушел, и снова ни звука, остались лишь я, да железнодорожник.

Вошли в его дом.

Накрапывал дождик, да, на мокром окне подыхала муха.

«Странные люди,» — сказал, наливая, мне старый обходчик настойки из ядов.

«Век прожил жизнь, да, к счастью не знаю, как они там уживаются рядом.»

Припев:

Эй!

Зачем вам туда?

Окатитися здесь, оставайтесь здесь.

К черту дороги, под откос поезда, летайте здесь, размножайтесь здесь.

Припев:

Эй!

Зачем вам туда?

Окатитися здесь, оставайтесь здесь.

К черту дороги, под откос поезда, летайте здесь, размножайтесь здесь.

Эй!

Зачем вам туда?

Окатитися здесь, оставайтесь здесь.

К черту дороги, под откос поезда, летайте здесь, размножайтесь здесь.

Эй!

Зачем вам туда?

Обнажайтесь здесь, рожайте здесь.

Зачем вам дороги, к чему суета?

Окопайтесь здесь, наслаждайтесь здесь.

Vuilnis langs de spoorlijn die door het kauwbos kruipt.

Tampex, potjes angst, flesjes geluk en overgewicht.

Gerimpelde longen van sigaretten, kranten met bullshit en sporen van diarree.

En ga zo maar door - het ligt al duizenden jaren te rotten en te smeulen op de helling.

Dronken, betraande spoorwegarbeider,

Groeit langs het pad van de eeuwige wind, steekt zijn oor uit als een weegbree.

Luisteren naar het gehuil en tandengeknars, het geluid van een inkomend geluid.

Zet de pijl in de verkeerde staat, zet hem op een doodlopende weg, en gilt: "Geen pluis ..."

Refrein:

Hoi!

Waarom ben je daar?

Rijd hier, blijf hier.

Naar de hel met de weg, ontspoord door de trein, hierheen vliegen, hier broeden.

Het geluid, brullend, wordt verder weggedragen, lippenstiftvlekken flitsten door de ramen,

De kreten van popsterren, ja, een fluistering zonder leugen, iets over het leven en hoe gelukkig het is.

In elke vestibule liggen stukjes pantomime, in elk compartiment liggen schnitzels met ogen.

Er zitten duivels aan de tafels, ja, cherubijnen kijken met hun blauwe rug naar het bos.

Refrein:

Hoi!

Waarom ben je daar?

Rijd hier, blijf hier.

Naar de hel met de weg, ontspoord door de trein, hierheen vliegen, hier broeden.

De trein vertrok, en weer was er geen geluid, alleen ik en de spoorwegman bleven.

Ze gingen zijn huis binnen.

Het regende, ja, een vlieg stierf op het natte raam.

'Vreemde mensen,' zei de oude lijnwachter en schonk me een tinctuur van vergif in.

“Een eeuw heeft een leven geleefd, ja, gelukkig weet ik niet hoe ze daar naast elkaar kunnen leven.”

Refrein:

Hoi!

Waarom ben je daar?

Rijd hier, blijf hier.

Naar de hel met de weg, ontspoord door de trein, hierheen vliegen, hier broeden.

Refrein:

Hoi!

Waarom ben je daar?

Rijd hier, blijf hier.

Naar de hel met de weg, ontspoord door de trein, hierheen vliegen, hier broeden.

Hoi!

Waarom ben je daar?

Rijd hier, blijf hier.

Naar de hel met de weg, ontspoord door de trein, hierheen vliegen, hier broeden.

Hoi!

Waarom ben je daar?

Hier naakt, hier bevallen.

Waarom heb je wegen nodig, waar maak je je druk om?

Duik hier in, geniet hier.