Новая жизнь - ДДТ

Вышел из комы ночью там, где храм на крови без крова,

Капельницы в клочья, жить начинаю снова.

Разлетелась вода снегом, белой ваты жую мясо,

Волчьим вещим живу бегом, небо красное — будет ясно.

Новая жизнь разбежалась весенним ручьем, новая жизнь разлилась по ларькам,

по вокзалам.

Новая жизнь посидим, помолчим ни о чем, новая жизнь никогда не дается даром.

Разродилась звезда ливнем, порвала на ольхе платье,

Процарапав тайгу бивнем, воробьиную рвет ратью.

Зарастаю забытым словом на завалинке с домом-дедом,

Парюсь в бане, чтоб свежим новым для охотника стать следом.

Новая жизнь разбежалась весенним ручьем, новая жизнь разлилась по ларькам,

по базарам.

Новая жизнь посидим, помолчим ни о чем, новая жизнь с мокрым веником да легким

паром.

Хорошо бы воды холодной, он за руку меня дернул,

Я ему: «Ты чего, родный?», а он ствол достает черный.

Закричала ворона белой бессознательной злой клятвой.

Эх, убитое мое тело — все родимые мои пятна.

Новая жизнь разбежалась весенним ручьем, новая жизнь разлилась по ларькам,

по вокзалам.

Новая жизнь посидим, помолчим ни о чем.

Kwam 's nachts uit een coma waar de tempel op het bloed staat zonder dak,

Druppelaars aan flarden, ik begin weer te leven.

Water bestrooid met sneeuw, ik kauw op witte watten,

Ik leef door een profetische wolvenrennen, de lucht is rood - het zal duidelijk zijn.

Nieuw leven vluchtte als een bronstroom, nieuw leven stroomde over de kraampjes,

op treinstations.

Laten we een nieuw leven beginnen, zwijgen over niets, een nieuw leven wordt nooit voor niets gegeven.

Een ster werd geboren in een stortbui, scheurde een jurk aan een elzenboom,

Nadat het de taiga met een slagtand heeft bekrast, scheurt het leger van de mus.

Ik ben overwoekerd met een vergeten woord op de heuvel met de huisgrootvader,

Ik neem een ​​stoombad om een ​​nieuw spoor voor de jager te worden.

Nieuw leven vluchtte als een bronstroom, nieuw leven stroomde over de kraampjes,

door bazaars.

Laten we een nieuw leven tegemoet gaan, zwijgen over niets, een nieuw leven met een natte bezem en een licht

veerboot.

Het zou leuk zijn om koud water te hebben, hij trok aan mijn hand,

Ik zei tegen hem: "Wat ben je, schat?", En hij haalt een zwarte ton tevoorschijn.

De kraai schreeuwde met een witte, onbewuste boze eed.

Oh, mijn lijk - al mijn moedervlekken.

Nieuw leven vluchtte als een bronstroom, nieuw leven stroomde over de kraampjes,

op treinstations.

Laten we een nieuw leven gaan leiden, zwijgen over niets.