Я остановил время - ДДТ

Я остановил время и все застыло, кирпич, летящий мне в темя в твоей душе мыло

Я остановил время и все в стране встало, у голюбя в клюве семя, в твоих зубах

сало.

Я иду по стране, удивляюсь этому чуду: не успели распять Христа, наградили Иуду

Не дочитал до этого места в скверике мальчик, не успел сделать выводы д*рень в

желтый журнальчик.

Черной оспой застыли снаряды в небе Кавказа, не успели отрубить тепло,

не отрезали газа

Не дорисовал паучка на зеленой рубашке, мальчик в скверике с книжкой и старый

майор на трофейной фуражке.

Я иду по стране, я касаюсь застывших прохожих, я меняю выражения лиц на их

мрачных рожах

Я нашел для себя работу — я сказал слово: все исправить, почистить,

помыть и запустить снова.

Я вернул миру реки, я всем нищим вложил в души хлеба, если вместо глаз вставил

звезды и синее небо

Я расставил людей посвободней, чтоб всем все хватило, прослезясь,

допечатал рублей и заправил кадило.

Я всем шл*хам раздал по любви, а убийцам по розе на столах депутатов романы в

стихах или в прозе

Положил я и долго горели их дурные приказы, я спалил всю чуму, не оставил ни

капли заразы.

Работе конец, наконец-то все чисто и гладко потрудился Юрец-огурец, ни страна,

шоколадка.

Только стоит ли мне оживлять эти чудо-фигуры я боюсь, что возьмут власть опять

их д*рные натуры.

Ik stopte de tijd en alles bevroor, een baksteen die op mijn kruin vliegt in je ziel is zeep

Ik zette de tijd stil en alles in het land stond stil, de duif heeft een zaadje in zijn snavel, in je tanden

salo.

Ik loop door het land, ik ben verbaasd over dit wonder: ze hadden geen tijd om Christus te kruisigen, ze beloonden Judas

De jongen las niet voor op deze plek in de openbare tuin, de shit had geen tijd om conclusies te trekken in

gele tijdschrift.

Zwarte pokkenschelpen bevroor in de lucht van de Kaukasus, hadden geen tijd om de hitte af te sluiten,

heb het gas niet afgesneden

Ik ben nog niet klaar met het tekenen van een spin op een groen shirt, een jongen in een park met een boek en een oude

majoor op een trofee-pet.

Ik loop door het land, ik raak de bevroren voorbijgangers aan, ik verander gezichtsuitdrukkingen in die van hen.

sombere gezichten

Ik vond een baan voor mezelf - ik zei het woord: alles repareren, opruimen,

wassen en weer rennen.

Ik heb de rivieren teruggegeven aan de wereld, ik heb brood in de zielen van alle armen gestoken, als ik in plaats van ogen erin zou steken

sterren en blauwe lucht

Ik regelde mensen vrijer, zodat alles genoeg was voor iedereen, tranen vergieten,

drukte de roebels af en vulde het wierookvat bij.

Ik gaf aan alle hoeren voor liefde, en aan moordenaars voor rozen op de tafels van afgevaardigden romans in

poëzie of proza

Ik legde het neer en hun slechte bevelen brandden lange tijd, ik verbrandde de hele plaag, liet er geen enkele achter

druppels infectie.

Het werk zit erop, eindelijk is alles schoon en soepel

chocolade.

Maar als ik deze prachtige figuren nieuw leven inblaas, ben ik bang dat ze weer aan de macht zullen komen

hun verdomde aard.