Церковь - ДДТ

Я — церковь без крестов лечу, раскинув руки.

Вдоль сонных берегов, окаменевшей муки.

Я — вера без причин, я — правда без начала.

Ты слышишь, как вскричала душа среди осин.

Я — птица без небес, я — каменное эхо.

Полузабытых мест печальная примета.

Полночная Луна мои бинтует раны,

Да, серые туманы купают купола.

Я — церковь без крестов стекаю вечно в землю,

Словам ушедшим внемлю да пению ветров.

Я — память без добра, я — знанье без стремлений.

Остывшая звезда, пропавших поколений.

В душе моей темно, наколки о изменах,

Разбитое стекло,

А завтра я умру, прольётся дождь покоя.

Из памяти уйду, взорвавшись над рекою.

Ik vlieg door een kerk zonder kruisen, met uitgestrekte armen.

Langs de slaperige kusten, versteend meel.

Ik ben geloof zonder reden, ik ben waarheid zonder begin.

Je hoort hoe de ziel schreeuwde tussen de espen.

Ik ben een vogel zonder hemel, ik ben een stenen echo.

Half vergeten plaatsen zijn een droevig voorteken.

De middernachtmaan verbindt mijn wonden,

Ja, grijze nevels baden in de koepels.

Ik ben een kerk zonder kruis die voor altijd in de grond vloeit,

Ik luister naar de woorden van de overledenen en het gezang van de wind.

Ik ben geheugen zonder goed, ik ben kennis zonder streven.

Gekoelde ster, ontbrekende generaties.

Het is donker in mijn ziel, tatoeages over verraad,

gebroken glas,

En morgen zal ik sterven, de regen van vrede zal vallen.

Ik zal mijn geheugen verlaten, exploderend over de rivier.