Разговор на войне - ДДТ

Нас с ним в аду война свела - она друзей не спишет.

Я был герой - рвал удила, он был намного тише.

В сырое небо жёг закат, смерть рядом что-то ела,

Моя душа рвалась в набат, его - тихонько пела.

Моя душа рвалась в набат, его - тихонько пела.

Мы были разные во всем, цитата - лед да пламень.

Шмелём кипел я под огнем, а он чернел, как камень.

Молчал, и только иногда, когда я наезжаю -

Бросал мне: "Парень, ерунда, Господь нас уважает"

Он отвечал: "Всё ерунда, Господь нас уважает"

Уважает...

Сидим в горах, вокруг зима, хрипит в грязи пехота.

Нам как-то было не до сна и тошно от чего-то.

И разговор мы повели в час злобного затишья

Куда нас черти завели, в конце времен, братишка?

Куда нас бесы завели, в конце времен, братишка?

Ему кричал, ты посмотри на эти сучьи рожи,

Им все до фонаря, гори страна в придачу тоже.

Нас завтра снова продадут, пойдем на урожаи.

А он во ответ: "Брось, баламут, Господь нас уважает"

А он во ответ: "Брось, баламут, Господь нас уважает"

Уважает...

Всё по нулям - уже видна дыра большого срама,

Живет подачками страна продавшего всё хама.

Их либеральные зады достали наши флаги.

Ни баб, ни водки, ни еды - лишь темные овраги.

Ни дев, ни смысла, ни еды - лишь мертвые овраги.

Я слов уже не нахожу и сильно раздражает,

Меня его - терпи, браток, Господь нас уважает,

На кой такой Господь нам всем - где светлые дороги?

Тут оторвал нас от проблем тяжелый крик тревоги

Тут оторвал нас от проблем тяжелый крик тревоги.

Тревога...

Очнулись с ним опять вдвоем - мы в белой медсанчасти.

Я помню лишь дверной проем, как нас рвало на части,

Он долго молча умирал - сошел, как снег с аллеи,

Я что-то понял - он не врал, но рассказать не смею,

Я что-то понял - он не врал, но выразить не смею.

С тех пор когда нет на глоток и сильно обижают,

Я говорю: "Не ссы, браток, Господь нас уважает"

Я говорю: "Держись, браток, Господь нас уважает"

Я говорю: "Пробьёмся, брат, Господь нас уважает"

Я говорю: "Мы победим - Господь нас уважает".

De oorlog bracht ons samen in de hel - het zal geen vrienden afschrijven.

Ik was een held - verscheurde het bit, hij was veel stiller.

De zonsondergang brandde in de vochtige lucht, de dood at iets in de buurt,

Mijn ziel was verscheurd door het alarm, het zong zacht.

Mijn ziel was verscheurd door het alarm, het zong zacht.

We waren in alles anders, citeer - ijs en vuur.

Ik kookte als een hommel onder het vuur, en hij werd zwart als een steen.

Stil, en alleen soms, als ik tegenkom...

Gooide me: "Jongen, onzin, de Heer respecteert ons"

Hij antwoordde: "Het is allemaal onzin, de Heer respecteert ons"

respect...

We zitten in de bergen, de winter is in aantocht, de infanterie piept in de modder.

We waren op de een of andere manier niet aan het slapen en waren ergens ziek van.

En we hadden een gesprek in het uur van de kwade kalmte

Waar hebben ze ons in godsnaam naartoe gebracht, aan het einde der tijden, broeder?

Waar hebben de demonen ons naartoe gebracht, aan het einde der tijden, broeder?

Hij schreeuwde, kijk je naar die bitch-gezichten,

Ze geven niet om de lantaarn, ze verbranden bovendien het land.

Morgen zijn we weer verkocht, laten we gaan oogsten.

En hij antwoordde: "Kom op, onruststoker, de Heer respecteert ons"

En hij antwoordde: "Kom op, onruststoker, de Heer respecteert ons"

respect...

Alles is nul - een gat van grote schaamte is al zichtbaar,

Het land van de boer die alles verkocht, leeft van hand-outs.

Hun liberale ezels kregen onze vlaggen.

Geen vrouwen, geen wodka, geen eten - alleen donkere ravijnen.

Geen maagden, geen betekenis, geen eten - alleen dode ravijnen.

Ik kan geen woorden meer vinden en het is heel vervelend,

Verdraag hem met mij, broeder, de Heer respecteert ons,

Waarom zo'n Heer voor ons allemaal - waar zijn de heldere wegen?

Toen werden we door een hevige alarmkreet van de problemen weggerukt.

Een zware schreeuw van alarm rukte ons weg van onze problemen.

Spanning...

We werden weer samen met hem wakker - we zijn in de witte medische afdeling.

Ik herinner me alleen de deuropening, hoe we uit elkaar werden gescheurd,

Hij stierf lange tijd stil - hij daalde neer als sneeuw uit de steeg,

Ik begreep iets - hij loog niet, maar ik durf het niet te vertellen,

Ik begreep iets - hij loog niet, maar ik durf het niet uit te drukken.

Sindsdien, wanneer er geen slokje is en ze enorm beledigen,

Ik zeg: "Niet pissen, broeder, de Heer respecteert ons"

Ik zeg: "Wacht even, broeder, de Heer respecteert ons"

Ik zeg: "Laten we doorgaan, broeder, de Heer respecteert ons"

Ik zeg: "We zullen winnen - de Heer respecteert ons."