Правда на правду - ДДТ

Страна швыряла этой ночью мутной сволочью и разменяв добро на зло,

как деньги старые на новые,

Рванула асфальт, когда он на щеке, как водка с горечью, и окна, окна были

первые готовые.

И зло на заливном коне взмахнуло шашкою, добро, оно всегда без кулаков,

трясло культяшками.

Пыталась жалость убедить, помочь опомниться, но всё быстрее и точней летела

конница.

Аплодисменты.

На манеж под звездным куполом повыпускала ночь зверей и замяукала,

И заалекала, вспотела, вмиг состарилась, и побледнела, и струхнула, и затарилась

Чем бог послал, а черт, а черт, а черт подсунул им, а он ведь старый театрал,

ха-ха, он любит грим.

Тела вдруг стали все огромные да полые, и пьяница сапожник — память нам оставил

пленки голыми.

Припев:

Правда на правду, вера на икону, а земля да на цветы, это я да это ты.

Страна швыряла этой, этой ночью сволочью, закат, когда он на щеке,

как водка с горечью.

Страх покрывал все матом, будто потом, страх брел по городу,

Ночное небо было дотом, оно еще напоминало чью-то бороду…

Провинция зевала, грустно нервно в телевизоры, а кто-то просто шел домой и ел

яичницу,

Дышали трупы тихо, мерно под скальпелем провизора, а кто-то в зеркале вертел

уже своею личностью.

Страну рвало, она согнувшись пополам просила помощи, а помощь танков по лоткам

давила овощи.

Аплодисменты, бис, везде ревело зрелище, стреляло право по беде — увидишь где

еще.

Страна рыдала жирной правдой, так и не поняв истины реанимация визжала,

выла бабой, последней нашей пристанью,

Пенсионеры с палками рубились в городки с милицией, а репортеры, с галками,

их угощали блицами.

Судьба пила, крестясь, и блядовала с магами, брели беззубые старухи да с зубами

флагами,

А повар голод подмешал им жидкий стул довольно пороху, герои крыли тут и там

огнем по шороху

И справедливость думала занять чью-либо сторону, потом решила, как всегда,

пусть будет смерти поровну

Да, погибали эти пули, эти окна первыми все пули были здесь равны все мысли

верными.

Аплодисменты, бис, везде ревело зрелище, стреляло право по беде — увидишь где

еще.

И лишь в гримерке церкви пустота, в тиши да в ладане, где чистота и простота,

где баррикады ада нет.

Она горела в вышине, без дыма пламени, я на колени тоже встал, коснувшись этого

единственного знамени.

Припев:

Правда на правду, вера на икону, а земля да на цветы, это я да это ты.

Страна швыряла прошлой ночью, мутной сволочью, страна скребла лопатой по крови

покрытой инеем,

Да, по утрам вся грязь все лужи отражают синее асфальт когда он на щеке,

как водка с горечью.

На память фото пирамид с пустыми окнами-глазницами, аплодисменты, чудный вид,

с листом кленовым да с синицами,

А будущее, что только родилось, беззвучно плакало, а время тикало себе,

а сердце такало.

Припев:

Правда на правду, вера на икону, а земля да на цветы, это я да это ты.

Правда на правду, вера на икону, а земля да на цветы, это я да это ты.

Het land gooide deze nacht modderige klootzakken en verruilde goed voor kwaad,

als oud geld voor nieuw,

Het asfalt blies als het op de wang lag, als wodka met bitterheid, en de ramen, de ramen waren

eerst klaar.

En kwaad op een op gelei gezet paard zwaaide met een sabel, goed, het is altijd zonder vuisten,

schudde zijn stompen.

Ik probeerde medelijden te overtuigen, om me te helpen tot bezinning te komen, maar ik vloog sneller en nauwkeuriger

cavalerie.

Applaus.

In de arena onder de sterrenkoepel liet de nacht de dieren los en miauwde,

En ze jammerde, zweette, werd in een oogwenk oud, en werd bleek, en bang, en sloeg

Wat God zond, maar de duivel, maar de duivel, en de duivel schoof hen weg, en hij is een oude theaterbezoeker,

haha, hij houdt van make-up.

De lichamen werden ineens enorm en hol, en de dronkaard liet een herinnering voor ons achter

films zijn kaal.

Refrein:

Waarheid voor waarheid, geloof voor het icoon, en de aarde voor bloemen, ik ben het en jij bent het.

Het land gooide dit, deze nacht een klootzak, een zonsondergang wanneer het op de wang ligt,

zoals bittere wodka.

Angst bedekte alles met obsceniteiten, alsof later angst door de stad dwaalde,

De nachtelijke hemel was een pillendoos, het leek nog steeds op iemands baard...

De provincies gaapten verdrietig en nerveus op tv, en iemand ging gewoon naar huis om te eten

roerei

De lijken ademden rustig, afgemeten onder het scalpel van de apotheker, en iemand in de spiegel draaide zich om

al in zijn eigen persoon.

Het land braakte, ze boog zich voorover om hulp te vragen, en de hulp van tanks op dienbladen

geplette groenten.

Applaus, een toegift, het spektakel brulde overal, het juiste schot in de problemen - je zult zien waar

meer.

Het land snikte van de vette waarheid, en de waarheid niet begrijpend, gilde de reanimatie,

huilde als een vrouw, onze laatste pier,

Gepensioneerden met stokken werden met politie de steden in gestoken, en verslaggevers, met kauwen,

ze werden getrakteerd op blitz.

Het lot dronk, kruiste zichzelf en ontucht met tovenaars, tandeloze oude vrouwen dwaalden rond met tanden

vlaggen,

En de honger van de kok mengde vloeibare ontlasting met genoeg buskruit voor hen, de helden gevleugeld hier en daar

ritselen door vuur

En gerechtigheid dacht partij te kiezen, besloot toen, zoals altijd,

laat er gelijke doden zijn

Ja, deze kogels stierven, deze ramen waren de eerste, alle kogels waren hier gelijk, alle gedachten

trouw.

Applaus, een toegift, het spektakel brulde overal, het juiste schot in de problemen - je zult zien waar

meer.

En alleen in de kleedkamer van de kerk is leegte, in stilte en wierook, waar zuiverheid en eenvoud,

waar geen barricades van de hel zijn.

Ze brandde in de lucht, zonder rook van de vlam, ik knielde ook neer en raakte dit aan

het enige spandoek.

Refrein:

Waarheid voor waarheid, geloof voor het icoon, en de aarde voor bloemen, ik ben het en jij bent het.

Het land gooide gisteravond, een modderige klootzak, het land schraapte het bloed met een schop

bedekt met rijp

Ja, 's morgens al het vuil, alle plassen weerspiegelen het blauwe asfalt als het op de wang ligt,

zoals bittere wodka.

Als aandenken, een foto van piramides met lege oogkassen, applaus, een prachtig uitzicht,

met een esdoornblad en met tieten,

En de toekomst die net geboren was huilde in stilte, en de tijd tikte voor zichzelf,

en het hart was zo.

Refrein:

Waarheid voor waarheid, geloof voor het icoon, en de aarde voor bloemen, ik ben het en jij bent het.

Waarheid voor waarheid, geloof voor het icoon, en de aarde voor bloemen, ik ben het en jij bent het.