Победа - ДДТ

Непобедимая победа за дверью тонет и горит:

«Пустите, братцы, пообедать, давно не ела, все болит.

Я так устала, так устала от нескончаемых боев,

За пайку хлеба, ломтик сала, я полюблю вас…»

А мы пахали скромно.

Ведал делами нашими покой.

Нам ни к чему была Победа, ведь мы не бредили войной.

Но ослепительно красива победа знойная была —

Не устояли, пригласили, но вслед за ней вползла Беда.

Мы крови выпили три моря, мы все пожрали, что могли,

Победа пела на просторе лихие песенки свои.

Победа вкусно побеждала, беда солила, как могла.

Нас за Победу столько пало, нас за Победу сдохла тьма.

Но кончен бой, Победа, сонно зевая, подалась домой.

А мы остались изумленно победу праздновать с Бедой,

С Бедой, с Бедой.

Onoverwinnelijke overwinning zinkt en brandt achter de deur:

“Laat me lunchen, broeders, ik heb lang niet gegeten, alles doet pijn.

Ik ben zo moe, zo moe van eindeloze gevechten,

Voor een rantsoen brood, een plakje spek, zal ik van je houden ... "

En we ploegden bescheiden.

Bewaarde vrede in onze zaken.

We hadden de Overwinning niet nodig, omdat we niet enthousiast waren over de oorlog.

Maar de zwoele overwinning was oogverblindend mooi -

Ze konden het niet laten, ze nodigden haar uit, maar Trouble sloop haar achterna.

We dronken drie zeeën bloed, we aten alles wat we konden,

Victory zong zijn onstuimige liederen in de open lucht.

De overwinning zegevierde heerlijk, de problemen werden zo goed mogelijk gezouten.

Zo velen van ons vielen voor de Overwinning, de duisternis stierf voor ons voor de Overwinning.

Maar de strijd is voorbij, Pobeda ging slaperig gapen en ging naar huis.

En we bleven met verbazing achter om de overwinning te vieren met Trouble,

Met moeite, met moeite.