Пластун - ДДТ

Мне страна ворковала о сыновей любви, вытирая платочком сухие глаза,

Сморкаясь в кровавое вымя зари, поминая героические имена,

Прикрепляя медаль на дырявую грудь, намечая ударный трудовой путь,

В райкомовском рае подливая чаек: «Все хорошо!

Все нормалек!»

А я все ползу, ползу, ползу, ползу по песку, по Невскому,

Ползу по степи Красной площади, между черных парадных визжащих колес,

Ползу по глазам обесточенных дам, я не человек, я — бешенный пес,

Ползу по столбам безразличных вождей, ползу, разгребая дерьмо их идей,

Ползу по тоске ночного метро, ползу по пивным, ползу по кино.

Похороните Федьку в Кремлевской Стене, дайте ему то, что не дали мне,

Замуруйте правду вместе с ним, он умел стрелять Государственный гимн.

Не пыль — народ, не народ — слова, слова — не мир, мир — не звездочки,

Не гладь кругом — водоворот, я — не бревно, я — рыба здесь.

Мне не нравиться жизнь, я ее хочу, ненавижу ваше я, как свое,

Не трагичен мир — печален я, а сердце мое, а сердце мое!

Het land kirde tegen me over de zonen van liefde, droge ogen afvegend met een zakdoek,

Je neus snuiten in de bloederige uier van de dageraad, heldhaftige namen herinnerend,

Een medaille bevestigen aan een kist met gaten, een schets van een schokarbeidspad,

In het paradijs van het districtscomité, stromende meeuwen: “Alles is in orde!

Alles is normaal!"

En ik blijf kruipen, kruipen, kruipen, kruipen op het zand, langs de Nevsky,

Ik kruip langs de steppe van het Rode Plein, tussen de gierende wielen van de zwarte parade,

Ik kruip over de ogen van energieke dames, ik ben geen man, ik ben een dolle hond,

Ik kruip langs de pijlers van onverschillige leiders, ik kruip, hark de stront van hun ideeën op,

Ik kruip langs het verlangen van de nachtmetro, kruip door bierhallen, kruip door de bioscoop.

Begraaf Fedka in de muur van het Kremlin, geef hem wat ze me niet gaven,

Hij wist hoe hij het volkslied moest opnemen.

Geen stof - mensen, geen mensen - woorden, woorden - niet de wereld, de wereld - geen sterren,

Strijk niet glad - een draaikolk, ik ben geen boomstam, ik ben hier een vis.

Ik hou niet van het leven, ik wil het, ik haat het jouwe als het mijne,

De wereld is niet tragisch - ik ben verdrietig, maar mijn hart en mijn hart!