Питер - ДДТ

Он дышал, как река подо льдом,

Он молчал, как следы на песке.

На камнях, под холодным дождем,

Он темнел, как дыра на виске.

Он смотрел на замерзший залив,

Он людьми одевал берега.

Наблюдал, как в плену перспектив,

Подыхая, кричала тайга…

Через три сотни лет носит дым cкифской вазою вещую тень.

Я бреду по гнилым мостовым, белой ночью — оборотень.

Мимо павших и бывших живых, замурованных в склепы дворов.

У распятых в подъездах волхвов, я шепчу языками немых.

Разбивались глаза о проспект, в коммуналках тонули тела.

Неопознанный сбили объект, я живой, да в чем мать родила.

Не рубите на хлев корабли, не торгуйте крестами на веc.

Эти камни грешней всей земли, это небо больней всех небес…

(под проигрыш)

Разорви тело мое,

Собери веру на час.

У зари разгони воронье,

Сохрани этот город для нас.

Hij ademde als een rivier onder ijs,

Hij was stil, als voetstappen in het zand.

Op de rotsen, in de koude regen,

Het werd donker als een gat in de tempel.

Hij keek naar de bevroren baai,

Hij kleedde de kusten met mensen.

Ik zag hoe, in gevangenschap van prospects,

Ademend schreeuwde de taiga ...

Driehonderd jaar later draagt ​​de rook van een Scythische vaas een profetische schaduw.

Ik dwaal over rotte trottoirs, in de witte nacht - een weerwolf.

Langs de gevallenen en de voormalige levenden, ommuurd in de crypten van binnenplaatsen.

Bij de Magi die bij de ingangen zijn gekruisigd, fluister ik met de tongen van de stommen.

Ogen verbrijzeld op de laan, lichamen verdronken in gemeenschappelijke appartementen.

Een niet-geïdentificeerd object werd neergeschoten, ik leef en wat mijn moeder heeft gebaard.

Hak geen schepen voor de schuur, ruil geen kruisen in op gewicht.

Deze stenen zijn zondiger dan de hele aarde, deze lucht is pijnlijker dan alle hemelen ...

(onder verlies)

Breek mijn lichaam

Verzamel geloof voor een uur.

Verspreid de kraaien bij het ochtendgloren,

Bewaar deze stad voor ons.