Песня о времени - ДДТ

Время разбрасывать камни прошло, время собирать голоса настало.

Если каждая жизнь имеет число, значит времени осталось мало.

Время в Грозном, время в Москве, скорость онлайн, часы намаза,

Мгновения, стынущие в Неве, культура бронзы, столетия газа.

Реки впадают в эти кварталы, где я стою и курю у окна.

Где отходят ко сну, отключая порталы, неквантированная страна,

В счастливые дни кого осудишь?

В надежде на чудо все равны,

Но время сражаться за тех кого любишь, не уточняя цены.

Солнце дышит, небо слышит.

Солнце-домна, сердце помнит, помнит.

Стою у окна, убиваю память, наблюдаю, как время пожирает город,

Как совершенство - мусором, сором ложится в одни окопы с нами.

В шеренги дождей, пехоту туманов, отчаянные попытки родов.

Воды отходят из ржавых кранов, выжимая из бездны людскую породу.

Из каждого бомжа - Екклесиаст смотрит на нас в суете сует.

И каждому здесь по делам воздаст, тот, для которого времени нет.

В тревожные дни с временем плохо, много правды, да, мало корма.

Время Че в эпоху Лоха, время - зараза, время - порно.

Что есть время, в чем его смысл?

Думать в конце пути о начале...

Стою у окна, курю мысль, ты прав - во всём этом много печали.

Наблюдаю, как время куёт миллиарды, ярость сомнений, гордыня желаний.

Рвутся сердца, как смешные петарды, от давления сжатых в нас расстояний.

Время вползает в тебя незаметно, что ему эти всхлипы - речи.

Но время дико интеллигентно, оно лечит, ты прав - лечит.

Для времени нет понятия - хватит, время, старик, никогда не спит.

Но пусть этой ночью никто не заплачет, пусть никто не будет убит.

Солнце дышит, небо слышит.

Солнце-домна, сердце помнит, помнит...

De tijd om stenen te strooien is voorbij, de tijd om stemmen te verzamelen is aangebroken.

Als elk leven een nummer heeft, blijft er weinig tijd over.

Tijd in Grozny, tijd in Moskou, online snelheid, gebedsuren,

Momenten bevriezen in de Neva, bronscultuur, eeuwen gas.

Rivieren stromen in deze blokken waar ik sta en rook bij het raam.

Waar ze gaan slapen, portalen uitschakelen, een niet-gekwantificeerd land,

Wie veroordeel je op gelukkige dagen?

In de hoop op een wonder is iedereen gelijk,

Maar het is tijd om te vechten voor degenen van wie je houdt, zonder de prijs te specificeren.

De zon ademt, de lucht hoort.

De zon is een hoogoven, het hart herinnert zich, herinnert zich.

Bij het raam staan, de herinnering doden, kijken naar de tijd die de stad opeet

Net als perfectie - afval, afval valt bij ons in dezelfde loopgraven.

In de rijen van de regen, de infanterie van de nevels, wanhopige pogingen tot bevalling.

Het water komt uit roestige kranen en drukt de mensheid uit de afgrond.

Van elke zwerver - Prediker kijkt naar ons in de ijdelheid van ijdelheden.

En hij zal iedereen hier belonen naar zijn daden, degene voor wie er geen tijd is.

Op angstige dagen is de tijd slecht, veel waarheid, ja, weinig eten.

Che's tijd in het tijdperk van Loch, tijd is een infectie, tijd is porno.

Wat is tijd, wat is de betekenis ervan?

Denk aan het einde van de weg aan het begin...

Ik sta voor het raam, ik rook een gedachte, je hebt gelijk - er zit veel verdriet in dit alles.

Ik kijk hoe de tijd miljarden smeedt, de woede van twijfels, de trots van verlangens.

Harten barsten als grappig vuurwerk van de druk van afstanden die in ons worden samengedrukt.

De tijd sluipt ongemerkt in je dat deze snikken toespraken voor hem zijn.

Maar tijd is enorm intelligent, het geneest, je hebt gelijk - het geneest.

Voor tijd is er geen concept - dat is genoeg, tijd, oude man, slaapt nooit.

Maar laat niemand deze nacht huilen, laat niemand gedood worden.

De zon ademt, de lucht hoort.

De zon is een hoogoven, het hart herinnert zich, herinnert zich ...