Памятник (Пушкину) - ДДТ

О чем грустите Вы на пьедестале,

Когда так весело вокруг.

У Ваших ног цветы мы растаскали,

Но, извините, это для подруг.

А мы слыхали, были Вы великий

Любитель баб и крепкого вина,

Так описали мир наш многоликий,

Что тащится огромная страна.

Цена же Ваша — этот пьедестал.

С почтеньем смотрит снизу вверх народ.

Изучено начало, оплакан Ваш финал,

Вы правильны на сотни лет вперяд.

И даже голубь, что на Вашей голове

Автограф свой оставил сгоряча,

Прекрасно знает цену мраморной строке,

И тут же дал с испугу стрекача.

А на скамейке рядом молодой

Лохматый тип цитирует куплет

О том, что куклы так похожи на людей, ха-ха!

Тут я подумал: «Может быть и Вы Похожи на живого человека».

Waar ben je verdrietig over op het voetstuk,

Als er zoveel plezier is.

Aan je voeten sleepten we bloemen,

Maar sorry, dit is voor vrienden.

En we hoorden dat je geweldig was

Een liefhebber van vrouwen en sterke wijn,

Zo werd onze veelzijdige wereld beschreven,

Wat een enorm land sleept.

De prijs is van jou - dit voetstuk.

Van beneden kijken de mensen respectvol op.

Het begin wordt bestudeerd, om uw einde wordt gerouwd,

Je hebt gelijk voor de komende honderden jaren.

En zelfs de duif die op je hoofd zit

Hij liet haastig zijn handtekening achter,

Hij kent heel goed de prijs van een knikkerlijn,

En gaf meteen een angstige strekach.

En op de bank naast de jongeren

Het ruige type citeert het vers

Over hoe poppen zo op mensen lijken, haha!

Toen dacht ik: "Misschien zie jij er ook uit als een levend mens."