Она - ДДТ

За дверями вагона последнего,

(О-на)

Небеса провожали пропащего,

(О-на)

Целовали косой дождя летнего,

(О-на)

Прижимали к груди уходящего.

Расковала меня ночь бессонная,

Вынул я перспективу из скважины,

Закапал у вокзала всё черное,

Помолясь о здоровии вражины.

(О-на)

До отхода полвека проплакали,

(О-на)

Всё украдкой крестили молитвами,

(О-на)

Ушивали тоской да заплатами,

(О-на)

Напоив иноземными ритмами.

А я намазал на хлеб расстояние,

Захлебнулся мечтой родниковою,

На дорогу надел струны новые,

Да пустил под откос состояние.

Не пропал ещё голос, на месте глаза,

Наблюдаю, как в море играет гроза,

Не сверну я с дороги: один на пути

В небе крылья да ноги: «Что делать?" — лети.

Achter de deuren van het laatste rijtuig,

(Zij is)

De hemel zag de verlorenen af,

(Zij is)

Gekust met een zeis van zomerregen,

(Zij is)

Ze drukten de vertrekkende tegen de borst.

De slapeloze nacht maakte me los,

Ik nam het perspectief uit de put,

Ik droop alles zwart op het station,

Bidden voor de gezondheid van de vijand.

(Zij is)

Voordat we vertrokken, hebben we een halve eeuw gehuild,

(Zij is)

Allemaal stiekem gedoopt met gebeden,

(Zij is)

Gestikt met melancholie en patches,

(Zij is)

Buitenlandse ritmes drinken.

En ik spreid de afstand op brood,

Verstikt door een lentedroom,

Ik leg nieuwe snaren op de weg,

Ja, de staat ontspoord.

De stem is nog niet verdwenen, in plaats van het oog,

Kijken naar de storm die in de zee speelt

Ik zal de weg niet afslaan: alleen onderweg

Vleugels en benen in de lucht: "Wat te doen?" - vlieg.