Облом - ДДТ

На них облом обрушился в постели, воспоминания от Ильи до Кати

Они лежали и руками грели все, что осталось от родной кровати

Что на душе, под тем вперед и с песней полы прогнили, выступила порча

Жизнь под кроватью тоже интересна, но нужно, чтобы все тайком и молча.

И разбивали лбы вопросов стаи, и терлось что-то о вагины-трубы

Мы наблюдали, злясь, как зарастают их окна чем-то безнадежно грубым.

Глаза слезятся и вползают в щели и с любопытством там следят за нами,

А мы лежали голые в постели, как Lennon с Yoko, воплощая знамя.

Мы руки сшили и связали ноги и стали целым, искренним и важным

К постели этой все пришли дороги и стали ей, она, конечно, каждым

То, что не ясно, то и есть мы сами ты хороша, я тоже не подарок.

Поют за пазухой обглоданные камни закат сегодня сексуально ярок.

Пошли все на … ведь он забросил в сети мы спали вечность, чтоб войти в

реальность

Мечты весной вернулись в свои клети, а идеальное — в материальность.

Ох, было тошно и плясали тени на всем следы отбоя, знаки смерти

Мы умирали — девочка и гений, но не спасли любовь замерзшей Герде.

Горели горы невозможных истин в тени костров сверкали наши слезы

И боль была невыносимо чистой, и жгли нам души преданные грезы.

Беды не ждали вырвавшись из плена свобода же все больше уходила

Ноздрями под рукой — паникадило и крестится у образов измена.

Как верно и чудно любое слово, но далеко от истинного смысла,

Когда пытаешься достичь совсем иного то ничего в башку не входит, кроме свиста

Молчат в кровати теплым одеялом предметы тела — рты, тела и чл*ны

Отчаяние мертвых, знающих все темы и верное, и вечное корыто.

Все люди братья на большой кровати под одеялом не спастись от Рая

Ты подоткнула небеса на вате и золотые зубы Гималаев.

И век грядущий падал небоскребом, и мир весь был от горя снова продан,

И, разрезая тьму голодным ревом кишела тварь непонятого рода.

Een spelbreker viel op hen in bed, herinneringen van Ilya tot Katya

Ze legden en verwarmden met hun handen alles wat er nog over was van hun eigen bed.

Wat zit er in de ziel, daaronder vooruit en met het lied zijn de vloeren verrot, er is schade uitgekomen

Het leven onder het bed is ook interessant, maar je moet alles geheim en stil houden.

En ze braken het voorhoofd van de vragen van de kudde, en wreven iets tegen de vagina-pijpen

We keken boos toe hoe hun ramen overgroeid waren met iets hopeloos onbeleefds.

De ogen water en kruipen in de scheuren en kijken naar ons met nieuwsgierigheid,

En we lagen naakt in bed, zoals Lennon en Yoko, de banner belichaamd.

We naaiden onze handen en bonden onze benen en werden heel, oprecht en belangrijk

Alle wegen kwamen naar dit bed en werden haar, zij, natuurlijk, iedereen

Wat niet duidelijk is, is wat wij zijn, jij bent zelf ook goed, ik ben ook geen gave.

Aangekauwde stenen zingen in hun boezem, de zonsondergang is vandaag seksueel helder.

Laten we allemaal gaan ... hij gooide tenslotte het net in, we sliepen voor de eeuwigheid om binnen te komen

realiteit

Dromen keerden in de lente terug naar hun kooien en het ideaal keerde terug naar de stoffelijkheid.

Oh, het was misselijkmakend en schaduwen dansten over de tekenen van het einde, tekenen van de dood

We waren stervende - een meisje en een genie, maar we hebben de liefde van de bevroren Gerda niet gered.

Bergen van onmogelijke waarheden brandden in de schaduw van de vuren, onze tranen fonkelden

En de pijn was ondraaglijk puur, en verraden dromen brandden onze zielen.

De problemen wachtten niet, omdat ze uit gevangenschap waren ontsnapt, ging de vrijheid steeds meer weg

Met neusgaten bij de hand - een kroonluchter en doop bij de beelden van verraad.

Hoe waar en wonderbaarlijk elk woord is, maar verre van de ware betekenis,

Wanneer je iets heel anders probeert te bereiken, komt er niets in je hoofd behalve fluiten

De objecten van het lichaam zijn stil in het bed met een warme deken - monden, lichamen en leden

De wanhoop van de doden, die alle onderwerpen en de ware kennen, en de eeuwige trog.

Alle mensen zijn broers op een groot bed onder een deken, er is geen ontsnapping uit het paradijs

Je stopte de hemel op watten en de gouden tanden van de Himalaya.

En de komende eeuw viel als een wolkenkrabber, en de hele wereld was opnieuw verkocht van verdriet,

En, met een hongerig gebrul door de duisternis snijdend, zwermde een schepsel van een onbegrijpelijke soort.