Ларёк - ДДТ

Я — осколок электрички, ночь, вокзал, глаза в окно.

Я — промокшие, как спички, небеса в Бородино.

Фонари грызут аллею, паровоз как глыба льда

В черной копоти на реях аороненая орда.

Злой этап, глотают нычки, бьют прикладом сопляка

Зэки спят на перекличке в грязной луже у ларька.

Гражданин начальник скачет документом на ветру,

А на рельсах время плачет будем счастливы к утру.

Жизнь больная, кашель — скука, пьет изжога из реки

Лижет пепел, лает с*ка по движению руки.

В забинтованном вокзале так смертельно ледяно

Сыпят ржавые медали — небеса в Бородино.

Верили, что точно знаем, жизнь не будет так горька

Проживем в тепле, да с краю ковыряясь у ларька.

Мы ларьками сцепим землю, свяжем Запад и Восток

Бей Макдональдсы — приемлю только наш родной лоток.

Наш ларек нам всем утеха реет смыслом на ветру

В нем беда и дискотека в нем — спасение по утру.

Русь моя, ты снишься многим вещий сон — всегда кошмар

И богатым и убогим — всем достался этот дар.

Что же нам открыто в мире, что нам отрыгнут века.

В пяти-комнатной квартире я спиваюсь у ларька.

На мою свободу слова льют козлы свободу лжи

Гражданин начальник, снова сказку злую расскажи.

Кем нам стать, уже не знаю верим ли, что сталь крепка

Русь закатом добивают распиная у ларька.

Города стучат экраном в лбы замерзших деревень

Мы уходим слишком рано оставляя дребедень.

Мы прошли свою дорогу по фашистам, по попсе

Мы тащили души к Богу жалко выжили не все.

И духовно, как на вздохе режет небо красота

Мы зубами твои крохи рвём до чистого холста.

Красота, ты здесь родная, недоступна, нелегка

За тобою наблюдаем похмеляясь у ларька.

Ты спасешь нас, точно знаю, я твой враг, твоя еда…

Красота не исчезает лишь уходит иногда.

Dis comment, оh, teint, оh, beaute, оh, beaute.

Mais jamais, оh, pourra, аrriver

Jusquoi, dis comment, on te voit

Dans cette boueh, o beaute

Pour ne pas oublier

Ces beaux reves de toi.

Ik ben een fragment van de trein, nacht, station, ogen uit het raam.

Ik ben zo nat als de hemel van lucifers in Borodino.

Lantaarns knagen aan de steeg, de locomotief is als een blok ijs

In het zwarte roet op de werven, een baron horde.

Slecht podium

De zeks slapen op appèl in een vuile plas bij de stal.

Citizen chief springt een document in de wind,

En op de rails huilt de tijd, we zullen blij zijn tegen de ochtend.

Het leven is ziek, hoesten is verveling, brandend maagzuur drinkt uit de rivier

Likt de as, blaft de teef bij de beweging van de hand.

Het is zo dodelijk ijskoud in het verbonden station

Roestige medailles stromen binnen - de hemel in Borodino.

We geloofden dat we zeker wisten dat het leven niet zo bitter zou zijn

Laten we in warmte leven, maar plukken aan de stal vanaf de rand.

We zullen de aarde verbinden met kraampjes, we zullen het westen en het oosten verbinden

Bay McDonald's - Ik accepteer alleen ons eigen dienblad.

Onze kraam voor ons allemaal vreugde vliegt met betekenis in de wind

Er zit ellende in en de disco erin is redding in de ochtend.

Mijn Rusland, je droomt van menig profetische droom - altijd een nachtmerrie

Zowel de rijken als de armen - iedereen kreeg dit geschenk.

Wat ons in de wereld wordt geopenbaard, welke eeuwen ons zullen uitbarsten.

In een vijfkamerappartement drink ik mezelf aan de kraam.

Geiten gieten vrijheid van leugens over mijn vrijheid van meningsuiting

Burgerleider, vertel opnieuw een kwaadaardig verhaal.

Wie we moeten worden, ik weet niet of we geloven dat staal sterk is

Rusland is klaar tegen zonsondergang, gekruisigd bij de kraam.

Steden kloppen met een scherm op de voorhoofden van bevroren dorpen

We vertrekken te vroeg en laten afval achter.

We gingen langs de fascisten, langs de pop

We sleepten onze zielen naar God, helaas hebben ze het niet allemaal overleefd.

En spiritueel, terwijl schoonheid de lucht met een zucht doorsnijdt

We scheuren je kruimels met onze tanden tot een blanco canvas.

Schoonheid, je bent hier lief, ontoegankelijk, niet gemakkelijk

We kijken naar je terwijl je een kater hebt bij de kraam.

Je gaat ons redden, dat weet ik zeker, ik ben je vijand, je eten...

Schoonheid verdwijnt niet, het gaat soms gewoon weg.

Dis commentaar, oh, teint, oh, beaute, oh, beaute.

Mais jamais, oh, pourra, arriver

Jusquoi, dis commentaar, op te voit

Dans cette boueh, o beauté

Pour ne pas oublier

Ces beaux reves de toi.