Когда един - ДДТ

Когда един, когда ты единочество стреляющих теней в лесу застывшем среди камней

и льдин,

Когда луна ползет по коже обмороженных берез по горло в спящем мире

И нож в руке разбойничий, стальной по сытой лире.

И видишь голоса, но не живые на слух неразличимые у ельни, звенящие сухими

камышами.

Когда на дальнем берегу огни деревни, взъерошенными псами, уныло воют в небо на

дугу.

В такие ночи мертвые стекаются на озеро, все павшие, убитые, слепые

Бредут, ощупывая тьму и не отпетый прах, все позабытые.

Когда твой телескоп разбился в небесах, когда луна, объединяя суету в единое и

цельное пространство.

Заморозила сырье непостоянства и во дворе висящее белье.

Когда один, один, играющий в войну так тихо и коварно я понимаю,

на бред похож мой Век

Меня в него не звали следы словами на снегу рифмуются бездарно

Соотношения эти никогда не создадут луну от них едва ли родится новый человек

Но, все ж един я с этими больными облаками рябой землею, лесом, озером и

мертвецами, и мертвецами, и мертвецами.

Wanneer je alleen bent, wanneer je de eenheid bent van het schieten van schaduwen in een bos bevroren tussen stenen

en ijsschotsen

Wanneer de maan over de huid van bevroren berken kruipt tot aan de keel in een slapende wereld

En een mes in de hand van een rover, staal voor een goed gevoede lier.

En je ziet stemmen, maar niet levend op het gehoor, niet te onderscheiden door de spar, droog rinkelend

riet.

Wanneer, aan de overkant, de lichten van het dorp, als verwarde honden, neerslachtig in de lucht huilen

boog.

Op zulke nachten stromen de doden naar het meer, alle gevallenen, de doden, de blinden

Ze dwalen, voelen de duisternis en niet verstoken stof, allemaal vergeten.

Toen je telescoop in de lucht crashte, toen de maan, ijdelheid verenigde in één en

hele ruimte.

Ze bevroor de ruwe materialen van de vergankelijkheid en de was die in de tuin hing.

Als ik alleen, alleen en zo stil en sluw oorlog speel, begrijp ik het

mijn eeuw ziet eruit als onzin

Sporen hebben me er niet in geroepen, woorden in de sneeuw rijmen middelmatig

Deze verhoudingen zullen nooit de maan van hen creëren, een nieuwe man zal nauwelijks worden geboren

Maar toch ben ik één met deze zieke wolken, pokdalige aarde, bos, meer en…

de doden en de doden en de doden.