Хор - ДДТ

Когда уходит герой, остаётся хор.

Но коллективный секс для меня — перебор.

У меня от него стерео-токсикоз,

И я живу здесь один, среди змей и стрекоз.

Я дышу лесом, вдалеке от могил

Равноправия, братства, иных иллюзий.

Где хор правит бал, а я оттуда свалил,

Я с муравьями теперь в союзе.

А вдалеке огни, там горит Город.

Хор-мегаполис.

Его суть — голод.

Что не имеет конца, не помнит начала.

Я не нашёл там опоры, меня укачало.

Смысловики плодят смыслы, толпа их ест.

В хоре всегда найдётся парочка мест.

Занимаем нишу, проходим, ждём —

Короткое счастье под бесконечным дождём.

Толпа всё видит и слышит, она в нас на века.

Но память её, как всегда, коротка.

В толпе нельзя падать, нужно идти,

И неважно, что сбилась она с пути.

Идея жива, пока не вышла в тираж.

Когда один — ты герой, в толпе ты — фарш.

Оглянись, все затылки твои видны.

В толпе ты бессмертен, в толпе нет вины.

Море, людское море…

Всё тонет в хоре — его мажоре.

Всё, что любили, почти пропало.

Следят за нами чужие звуки.

Хор запускает в нас своё ядовитое жало

И похотливо снимает брюки.

Я по парадным-подъездам крадусь вором.

К тебе родная, этой серьёзной ночью.

Увижу нас с тобой вдвоём воочию:

Чего мы стоим, когда не хором?

Пойдём со мной, на хрена тебе эти консервы?

Люди из стали, их больные нервы.

Одинаковые машины и гениталии.

Мысли из теста, их мечты о талии.

Когда уходит герой, остаётся хор.

Угадайте с трёх раз, кто его дирижёр?

Я устал выживать, предпочитаю жить.

Когда ты свободен, тебя невозможно убить.

Море, людское море…

Всё тонет в хоре — его мажоре.

Als de held vertrekt, blijft het koor.

Maar collectieve seks is voor mij te veel.

Ik heb stereotoxicose van hem,

En ik woon hier alleen, tussen slangen en libellen.

Ik adem in het bos, ver van de graven

Gelijkheid, broederschap, andere illusies.

Waar het koor de bal regeert, en ik daar wegkwam,

Ik ben nu in competitie met de mieren.

En in de verte zijn er lichten, daar brandt de Stad.

Khor metropool.

De essentie ervan is honger.

Dat heeft geen einde, herinnert zich het begin niet.

Ik vond daar geen steun, ik was zeeziek.

Smysloviki produceert betekenissen, de menigte eet ze op.

Er zijn altijd een paar plaatsen in het koor.

We bezetten een nis, we passeren, we wachten -

Kort geluk onder de eindeloze regen.

De menigte ziet en hoort alles, het zit al eeuwen in ons.

Maar zoals altijd is haar geheugen kort.

Je kunt niet in de menigte vallen, je moet gaan,

En het maakt niet uit of ze de weg kwijt is.

Het idee leeft totdat het wordt uitgebracht.

Als je alleen bent, ben je een held, in een menigte ben je gehakt.

Kijk om je heen, alle achterkanten van je hoofd zijn zichtbaar.

In de menigte ben je onsterfelijk, in de menigte is er geen schuld.

Zee, mensenzee...

Alles verdrinkt in het refrein - zijn majeur.

Alles waar we van hielden is bijna weg.

Andere geluiden volgen ons.

Het koor lanceert zijn giftige angel naar ons

En trekt lustig zijn broek uit.

Ik ben een dief op de veranda's.

Voor jou lieverd, deze serieuze nacht.

Ik zal jou en mij samen met mijn eigen ogen zien:

Waar staan ​​we voor als we niet eensgezind zijn?

Kom met me mee, waarom wil je in godsnaam deze ingeblikte goederen?

Mensen van staal, hun pijnlijke zenuwen.

Dezelfde auto's en geslachtsdelen.

Gedachten uit het deeg, hun taille dromen.

Als de held vertrekt, blijft het koor.

Raad drie keer wie de dirigent is?

Ik ben het overleven moe, ik leef liever.

Als je vrij bent, kun je niet gedood worden.

Zee, mensenzee...

Alles verdrinkt in het refrein - zijn majeur.