The Last Days Of December - David Sylvian

What shall we tell them?

A honeymoon as brief

As a walk in the park

What shall we tell them?

When they ask?

And they’ll ask…

Could you not see another way out?

Was the place without sun?

Was it furnished in black?

With the ache of the gas-oven

There at your back

The death angel paces

In boredom and waits

It shrieks from dark corners

Undermining your faith

What shall we tell them

When they ask?

And they will ask…

Could you not see another way out?

Where were the cape and the coastline?

The wonderkid’s sunshine?

Your sanity shattered

And climbing the walls

Wet towels at the floorline

Stuffed under the doors

And the powder-black wings

Left you blind

The last days of December

Are the loneliest kind

In the mess that you made

There was no pause for thought

Cause the lies that I told

Were the lies that you bought

There was no place to find you

Nor you to be found

In the margins of books you were reading

There are stages to grieving

That won’t let you down

Where was the coastline?

The wonderkid’s sunshine?

Under northern skies

Anonymous and free

Your nightfisherman pushes a boat

Out to sea

You’ll surely meet yours

Though his faith is unsound

There are stages to grieving

That won’t let you down

Wat zullen we ze vertellen?

Een huwelijksreis als opdracht

Als een wandeling in het park

Wat zullen we ze vertellen?

Wanneer vragen ze?

En ze zullen vragen...

Zie je geen andere uitweg?

Was de plaats zonder zon?

Was het in het zwart ingericht?

Met de pijn van de gasoven

Daar achter je

De doodsengel loopt

In verveling en wachten

Het schreeuwt vanuit donkere hoeken

Je geloof ondermijnen

Wat zullen we ze vertellen?

Wanneer vragen ze?

En ze zullen vragen...

Zie je geen andere uitweg?

Waar waren de kaap en de kustlijn?

De zonneschijn van het wonderkind?

Je gezond verstand verbrijzeld

En de muren beklimmen

Natte handdoeken bij de vloer

Gevuld onder de deuren

En de poederzwarte vleugels

Liet je blind

De laatste dagen van december

Zijn de eenzaamste soort

In de puinhoop die je hebt gemaakt

Er was geen tijd om na te denken

Oorzaak van de leugens die ik vertelde

Waren de leugens die je kocht?

Er was geen plek om je te vinden

Ook jij niet om gevonden te worden

In de marge van boeken die je aan het lezen was

Er zijn fasen in rouwen

Dat zal je niet teleurstellen

Waar was de kustlijn?

De zonneschijn van het wonderkind?

Onder de noordelijke hemel

Anoniem en gratis

Je nachtvisser duwt een boot voort

Op zee

Je zult de jouwe zeker ontmoeten

Hoewel zijn geloof ondeugdelijk is

Er zijn fasen in rouwen

Dat zal je niet teleurstellen