Do You Know Me Now? - David Sylvian

And if you think you knew me then

You don’t know me now

As the ground rose up to meet me

I kissed your mouth

You wore your boredom like an armor

But I tuned you out

And if that brought us to our knees

We laughed all the way down

I prized my daddy’s ring from my hand

And I made a bride

We grew a flower in the desert

We grew terrified

We were one, not one and the same

Something was lost somehow

And if you think you knew me then

You don’t know me now

The planets high above you

Spun in houses of their own

You were dropped and hit the ground running

But they failed to lead you home

And if you think you knew me then

Do you know me now?

I drew a child inside a womb

Justified myself

I stole the face of joy, the perfume of wealth

I atomised the boy within before he cut himself

You found the blood upon my clothes

And you washed it out

And if you think you knew me then

You don’t know me now

There were children in the classroom

Erected without a nail

There were hornets in the heads of cattle

That vibrated to the sound

You cried wolf

I tracked one down and let it in

There were lambs, sure there was blood

There were psalms to sing

You could just see the bone jut out

Penetrate the skin

Did it dispel beyond all doubt the mess we’re in?

You raised your head

I stared you down

You still don’t know how

And if you think you knew me then

You don’t know me now

I was happy, satiated

I was satisfied

En als je denkt dat je me kende, dan

Je kent me nu niet

Toen de grond oprees om mij te ontmoeten

Ik kuste je mond

Je droeg je verveling als een harnas

Maar ik heb je uitgeschakeld

En als dat ons op de knieën bracht

We hebben de hele weg gelachen

Ik heb de ring van mijn vader uit mijn hand geapprecieerd

En ik heb een bruid gemaakt

We groeiden een bloem in de woestijn

We werden doodsbang

We waren één, niet één en dezelfde

Er is op de een of andere manier iets verloren gegaan

En als je denkt dat je me kende, dan

Je kent me nu niet

De planeten hoog boven je

Gesponnen in hun eigen huizen

Je werd gedropt en raakte de grond rennend

Maar ze hebben je niet naar huis kunnen leiden

En als je denkt dat je me kende, dan

Ken je me nu?

Ik heb een kind in een baarmoeder getekend

mezelf gerechtvaardigd

Ik stal het gezicht van vreugde, het parfum van rijkdom

Ik heb de jongen van binnen verneveld voordat hij zichzelf sneed

Je vond het bloed op mijn kleren

En je hebt het uitgewassen

En als je denkt dat je me kende, dan

Je kent me nu niet

Er waren kinderen in de klas

Opgericht zonder nagel

Er waren horzels in de hoofden van vee

Dat trilde op het geluid

Je huilde wolf

Ik heb er een opgespoord en binnengelaten

Er waren lammeren, er was zeker bloed

Er waren psalmen om te zingen

Je kon het bot gewoon zien uitsteken

Doordringen in de huid

Heeft het zonder enige twijfel de puinhoop waarin we ons bevinden verdreven?

Je hief je hoofd op

Ik heb je neergekeken

Je weet nog steeds niet hoe

En als je denkt dat je me kende, dan

Je kent me nu niet

Ik was blij, verzadigd

Ik was tevreden