Vida, Qué Locura - David Bisbal

Vale, no esta claro,

Pero hoy vamos del revés,

Con la lista interminable de reproches,

Con la habitación pintada de veneno,

Con la rabia que nos deja sin aliento

En la niebla donde no se ve horizonte.

Vale no esta claro,

Pero hoy vamos otra vez

Con el sueño convertido en pesadilla,

Masticando las palabras con cristales,

Lastimando, provocando tempestades,

Separados y tan juntos en la vida…

Vida que locura aun te quiero en la tortura,

Están sueltas las palabras y la noche no descansa,

El latido a contratiempo

Quien lo ha dicho que no es cierto,

Corazones sin caricias, desertores en ceniza, vida…

Vale no esta claro pero hoy vamos sin saber,

En la noche de los lobos eclipsando a las estrellas,

Tan unidos tan atados a nosotros dos diablos

Que son buenos en el fondo

Absorviendonos esta obsesión necesitados…

Vida que locura, mas te quiero no hay tortura,

Nos hablamos sin palabras

Y la noche se desata en latidos,

Siempre dices nunca es cierto,

Corazones que se aman, desertores que se extrañan.

Vida que locura aun te quiero en la tortura,

Están sueltas las palabras y la noche no descansa,

El latido a contratiempo quien lo ha dicho que no es cierto,

Corazones sin caricias, desertores en cenizas, vida…

Oké, het is niet duidelijk,

Maar vandaag gaan we achteruit,

Met de eindeloze lijst van verwijten,

Met de kamer beschilderd met gif,

Met de woede die ons ademloos achterlaat

In de mist waar geen horizon te zien is.

Oké, het is niet duidelijk,

Maar vandaag gaan we weer

Met de droom veranderd in een nachtmerrie,

De woorden kauwen met kristallen,

Pijn doen, stormen veroorzaken,

Gescheiden en dus samen in het leven...

Leven die waanzin Ik hou nog steeds van je in marteling,

Woorden zijn los en de nacht rust niet,

De ongebruikelijke beat

Wie zei dat het niet waar is,

Harten zonder liefkozingen, deserteurs in as, leven...

Ok het is niet duidelijk maar vandaag gaan we zonder het te weten,

In de nacht van de wolven die de sterren verduisteren,

Zo verenigd, zo verbonden met ons twee duivels

dat ze goed van hart zijn

Deze behoeftige obsessie absorberen...

Leven die waanzin, maar ik hou van je, er is geen marteling,

We spreken zonder woorden

En de nacht ontketent in beats,

Je zegt altijd dat het nooit waar is,

Harten die van elkaar houden, deserteurs die elkaar missen.

Leven die waanzin Ik hou nog steeds van je in marteling,

Woorden zijn los en de nacht rust niet,

De beat op het verkeerde moment die heeft gezegd dat het niet waar is,

Harten zonder liefkozingen, deserteurs in as, leven...