Texas Rangers - Dave Alvin

Come all ye Texas Rangers wherever you may be

I’ll tell to you a story that happened unto me

One night the age of fifteen years I joined a royal band

We marched from San Antonio unto the Rio Grande

And yet the captain told us

Perhaps he thought it right

«Before we reach the station, boys

I’m sure we’ll have to fight»

We saw the Indians coming

We heard them give their yell

My feelings at that moment

No tongue could ever tell

We saw their glittering lances

Their arrows round us hailed

My heart was sink (sic) within me

My courage almost failed

I thought of my old mother

Who in tears to me did say:

«To you they all are strangers

With me you’d better stay.»

I thought her weak and childish

And that she did not know

For I was bent on roaming

And I was bound to go

We fought them full five hours

Before the fight gave o’er

Three hundred of our soldiers

Lay weltering in their gore

Three hundred noble rangers

As ever trod the West

We laid them by their comrades

Sweet peace to be their rest

Perhaps you have a mother

Likewise a sister too

And maybe so a sweetheart

To weep and mourn for you

If this should be your condition

And you are bound to roam

I advise you from experience

You’d better stay at home

Kom allemaal, Texas Rangers, waar je ook bent

Ik zal je een verhaal vertellen dat mij is overkomen

Op een avond, toen ik vijftien jaar oud was, werd ik lid van een koninklijke band

We marcheerden van San Antonio naar de Rio Grande

En toch vertelde de kapitein ons

Misschien vond hij het goed?

"Voordat we het station bereiken, jongens"

Ik weet zeker dat we zullen moeten vechten»

We zagen de Indianen aankomen

We hoorden ze schreeuwen

Mijn gevoelens op dat moment

Geen enkele tong zou het ooit kunnen vertellen

We zagen hun glinsterende lansen

Hun pijlen om ons heen begroetten

Mijn hart zinkte (sic) in mij

Mijn moed faalde bijna

Ik dacht aan mijn oude moeder

Wie in tranen tegen me zei:

"Voor jou zijn ze allemaal vreemden"

Je kunt maar beter bij mij blijven.»

Ik vond haar zwak en kinderachtig

En dat wist ze niet

Want ik was vastbesloten om te roamen

En ik moest gaan

We hebben vijf uur lang tegen ze gevochten

Voordat het gevecht o'er . gaf

Driehonderd van onze soldaten

Liggend in hun bloed

Driehonderd nobele rangers

Zoals ooit het Westen betreden

We legden ze bij hun kameraden

Zoete vrede om hun rust te zijn

Misschien heb je een moeder

Eveneens een zus

En misschien wel een lieverd

Om te huilen en te rouwen om jou

Als dit uw toestand zou moeten zijn

En je bent gebonden aan roamen

Ik adviseer je uit ervaring

Je kunt beter thuis blijven