Drachensee - Dauþuz

Im Jahre 429, im hohen Alpengebürg

Erschien ein Missionar, der Magnus ward genannt

Bekehrte all die Heiden dort, zu seinem Christengott

Alsbald erzählten ihm seine Schafe, vom Golde im alten Berg

Heuchlerisch predigte er Wasser und trank nur den besten Wein

Schickte seine Jünger, für Brot und Absolution in den Berg hinein

Hoch über der Grube, an der Heidenstatt baute er ein Gotteshaus

Alles ward dort aus reinem Gold, für seinen Gott und sich allein

Er nahm sich alle Frauen, in ihrer ersten Hochzeitsnacht

Sie schufteten für ihn in Lumpen, er kleidete sich in edelster Pracht

Einst nahm ein armer Greis aus Verzweiflung zwei Gran des Goldes

So schlug er ihn vor aller Augen

Mit goldenen Nägeln, an sein heiliges Kreuz

Der Berggeist nun zutiefst erbost, beschwor seinen übelsten Rächer

Magnus trank zu dieser Stund, Wein aus seinem edelsten Becher

Da grollte der Berg, aus des Stollen Mund quoll wütende Gischt

Die Grube, das Dorf, die Christenschafe;

hat das Wasser erwischt

Aus dem jungfräulichen Schlund, des eisblauen kalten Sees

Entfuhr der funkenstobende Drache, dampfend, glühend ins Kirchenschiff

Zerfetze Magnus Körper und vernichtete alles was hier einstmals stand

Zischend stieg er in die Teufe, mit Magnus Seel und allem Gold

Mystisch und still liegt der Drachensee, zwischen grauen Felsentürmen

Doch ein klägliches Jammern und Beten, ist jede Nacht zu vernehmen

Auf ewig verdammt, Magnus am Grund, allein mit seinem Gold

Täglich labt sich der Drachenschlund, am Körper des Verfluchten

In 429, in de hoge Alpen

Er verscheen een missionaris die Magnus heette

Bekeerde alle heidenen daar tot zijn christelijke God

Onmiddellijk vertelden zijn schapen hem over het goud in de oude berg

Hij predikte hypocriet water en dronk alleen de beste wijn

Stuurde zijn discipelen de berg in voor brood en absolutie

Hoog boven de put bouwde hij op Heidenstatt een huis van God

Alles was daar van puur goud gemaakt, voor zijn God en alleen voor hemzelf

Hij nam alle vrouwen mee op hun eerste huwelijksnacht

Ze zwoegden voor hem in lompen, hij kleedde zich in de mooiste pracht

Een arme oude man nam eens twee korrels goud uit wanhoop

Dus hij versloeg hem in het bijzijn van iedereen

Met gouden nagels, naar zijn heilig kruis

De berggeest, nu diep woedend, riep zijn ergste wreker op

Magnus dronk op dit uur, wijn uit zijn beste beker

Toen rommelde de berg en gutste er boze spray uit de mond van de tunnel

De put, het dorp, de christelijke schapen;

het water gevangen

Van de maagdelijke kloof, het ijsblauwe koude meer

De draak brullend met vonken weggevaagd, stomend, gloeiend, het schip in

Versnipper het lichaam van Magnus en vernietig alles wat hier ooit stond

Hij siste de diepte in, met Magnus Seel en al het goud

De Drachensee ligt mystiek en stil tussen grijze rotstorens

Maar elke nacht is er jammerlijk gejammer en gebed te horen

Voor altijd verdoemd, Magnus onderaan, alleen met zijn goud

De drakenmuil viert dagelijks feest op het lichaam van de vervloekte