Der Bergschmied - Dauþuz

In Einsamkeit, an jenem ogygischen Ort

Da glühen die Kohlen, rot in der Esse

Er war stets hier und ging nie hinfort

Ging nie ins Tal, niemals zur heiligen Messe

Der Bergschmied birgt sich tief im uralten Wald

Daselbst, wo die Eichenstämme knorrig sind von Gestalt

Der Bergschmied, Herr von Feuer, Glut und Eisen

Seine Kunst den Berg, das Erz, mag wie Butter zerreißen

Täglich steigt des Berges Knecht, zu ihm hinauf

Bringt das stumpfe Gezähe, der umliegenden Gruben

Das Eisen zischt, am kühlen frischen Wasserlauf

An seiner Schmiedekunst, kann sich keiner mit ihm jemals messen

Der Bergschmied

Man erzählt sich, er sei kein Mensch, ein Dämon gar

Zu Sonnenwenden und Gleichen, lodert sein Feuer bis weit ins Tal

Niemand weiß was daran Sage ist oder was hieran wirklich wahr

Denn niemand wagt sich in seinen fels´gen Saal

Keiner soll sein Reich je betreten, nur der ihm wohlbekannte Knecht

Von den gottfürchtgen Schafen

Wird selbst der Blick auf seine Statt gemieden

Der Bergschmied

Man hört von alten Mären, das er schon immer dort verweilt

Es erzählen die alten Mären, er sei ewig

Bis den Berg der Tod ereilt

In eenzaamheid, op die ogygische plek

De kolen gloeien, rood in de smidse

Hij was altijd hier en ging nooit weg

Ging nooit naar de vallei, nooit naar de Heilige Mis

De Bergsmid is diep verborgen in het oeroude bos

Daar waar de eiken stammen knoestig van vorm zijn

De smid, heer van vuur, sintels en ijzer

Zijn kunst kan de berg, het erts, als boter verscheuren

Elke dag klimt de dienaar van de berg naar hem toe

Breng het botte taaie van de omliggende pits

Het ijzer sist bij de koele, zoete waterloop

Niemand kan ooit met hem concurreren in termen van zijn smedenvaardigheden

de smid

Er wordt gezegd dat hij geen mens is, een demon zelfs

Op zonnewendes en equinoxen laait zijn vuur tot ver in de vallei

Niemand weet wat er legendarisch aan is of wat er werkelijk waar aan is

Omdat niemand zijn rotsachtige hal durft te betreden

Niemand zal ooit zijn koninkrijk binnengaan, alleen de dienaar die hem goed kent

Van de goddelijke schapen

Zelfs het zicht op zijn plaats wordt vermeden

de smid

Men hoort uit oude sprookjes dat hij daar altijd is gebleven

De oude sprookjes vertellen dat hij eeuwig is

Tot de dood de berg inhaalt