Dem Berg entrissen - Dauþuz

Am Rande der Alpen vor über zweitausend Jahren

An den Ufern des Iuvarus schlugen sie ein

Schürften das weiße Gold im Dunkel der Berge

Trieben die Stollen mit Schlägel und Eisen

Noriker im tiefen Berg

Kaum einer wurde 30 Jahr

Gaben Leben, Fleisch und Blut

Für den Reichtum ihres Fürsten

Zweitausend Jahre, waren sie hier verborgen

Zwei Kelten ruhten dort im Berg in Frieden

Begraben unter ihrem einstgem Werk

Bis man 1616 ihre Ruhe zerstörte

In 110 Lachter Teufe gingen sie einst zugrund

Konserviert durch jenes, was sie einst so begehrt

Schlägel und Eisen noch an ihrer Seite

Diese waren ihr Totengeleit, Schlägel und Eisen ihr Totengeleit

Dem Berg entrissen, mit welchem sie vereint

Aufgebahrt, im Schatten der Kirche verfault

Dem Berg entrissen, kein Christ je um sie geweint

Die Totenruh geschändet, im Heidengebürg

Libera Nos Domine

Libera Paganum Domine

Noriker tief im Berg

Aufgebahrt und verfault, im Schatten der Kirche

Dem Berg entrissen, der Totenruhe beraubt

Meer dan tweeduizend jaar geleden aan de rand van de Alpen

Aan de oevers van de Iuvarus sloegen ze toe

Gedolven voor het witte goud in de duisternis van de bergen

De noppen gedreven met hamers en ijzers

Noriker in de diepe berg

Bijna niemand werd 30

gaven van leven, vlees en bloed

Voor de rijkdom van hun prins

Tweeduizend jaar waren ze hier verborgen

Twee Kelten rustten daar in vrede in de berg

Begraven onder hun vroegere werk

Tot hun vrede werd vernietigd in 1616

Er was eens een tijd dat ze omkwamen op een diepte van 110 lachjes

Geconserveerd door wat ze ooit zo verlangde

Mallet en ijzer nog steeds aan haar zijde

Dit waren hun metgezellen voor de doden, hamers en strijkijzers hun metgezellen voor de doden

Verscheurd van de berg waarmee ze zich verenigt

Opgemaakt, rottend in de schaduw van de kerk

Van de berg verscheurd, heeft geen enkele christen ooit om haar gehuild

De rest van de doden ontheiligd, in Heidengebirge

Libera Nosdomine

Libera Paganum-koepel

Noriker diep in de bergen

Opgemaakt en rottend, in de schaduw van de kerk

Verscheurd van de berg, beroofd van de vrede van de doden