Several Ways To Die Trying - Dashboard Confessional

Pacific Sun, you should have warned us, it gets so cold here.

And the night can freeze, before you set it on fire.

And our flares go unnoticed.

Dimminished, faded just as soon as they are fired.

We are, we are, intrigued.

We are, we are, invisible.

Oh, how we've shouted, how we've screamed, take notice, take interest, take me with you.

But all our fears fall on deaf ears.

Tonight, they're burning the roads they’ve built to lead us to the light.

And blinding our hearts with their shining lies,

while closing our caskets cold and tight.

But I'm dying to live.

Pacific sun, you should have warned us, these heights are dizzying,

and the climb can kill you long before the fall.

And our trails go unmarked and unmapped and covered

just as soon as they are crossed.

We are, we are, intriguing.

We are, we are, desirable.

Oh how we've shouted, how we've screamed,

take notice, take interest, take me with you.

But all our fears fall on deaf ears.

Tonight, they're burning the roads they’ve built to lead us to the light.

And blinding our hearts with their shining lies,

while closing our caskets cold and tight.

But I'm dying to live.

Pacific Sun, je had ons moeten waarschuwen, het wordt hier zo koud.

En de nacht kan bevriezen, voordat je hem in brand steekt.

En onze fakkels blijven onopgemerkt.

Verminderd, vervaagd zodra ze worden afgevuurd.

We zijn, we zijn, geïntrigeerd.

We zijn, we zijn, onzichtbaar.

Oh, wat hebben we geschreeuwd, hoe hebben we geschreeuwd, let op, heb interesse, neem me mee.

Maar al onze angsten zijn aan dovemansoren gericht.

Vanavond verbranden ze de wegen die ze hebben aangelegd om ons naar het licht te leiden.

En onze harten verblindend met hun stralende leugens,

terwijl we onze kisten koud en strak sluiten.

Maar ik sterf om te leven.

Stille zon, je had ons moeten waarschuwen, deze hoogten zijn duizelingwekkend,

en de klim kan je doden lang voor de val.

En onze paden zijn ongemarkeerd en niet in kaart gebracht en bedekt

zodra ze gekruist zijn.

We zijn, we zijn, intrigerend.

We zijn, we zijn, wenselijk.

Oh wat hebben we geschreeuwd, hoe hebben we geschreeuwd,

let op, heb interesse, neem me mee.

Maar al onze angsten zijn aan dovemansoren gericht.

Vanavond verbranden ze de wegen die ze hebben aangelegd om ons naar het licht te leiden.

En onze harten verblindend met hun stralende leugens,

terwijl we onze kisten koud en strak sluiten.

Maar ik sterf om te leven.